H κατασκευή και η κατάρρευση του (καθόλου αθώου) αφηγήματος της φυσικής προέλευσης του SARS-CoV-2, μέρος Β’

Μέρος Β’: The proximal origin of the unusual and potentially engineered features of SARS-CoV-2

Από τις απαρχές της πανδημίας στην κατασκευή του αφηγήματος

Στις 21 Ιανουαρίου 2020 καταγράφηκε στις ΗΠΑ το πρώτο κρούσμα της COVID-19. Αμέσως μετά διάφοροι καθεστωτικοί επιστήμονες άρχισαν να διοχετεύουν πληροφορίες σε υψηλόβαθμους γραφειοκράτες των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ (National Institutes of Health, NIH) για διάφορα θέματα που σχετίζονταν με την επερχόμενη πανδημία. Ένα από αυτά ήταν οι πολύχρονες χρηματοδοτήσεις που λάμβανε το Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan στην Κίνα για τη διεξαγωγή επικίνδυνων πειραμάτων κατασκευής χιμαιρικών ιών. Όπως είδαμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος στην κατασκευή και κατάρρευση του (καθόλου αθώου) αφηγήματος της φυσικής προέλευσης του SARS-CoV-2, ο μεσάζοντας των χρηματοδοτήσεων αυτών ήταν η εταιρεία EcoHealth Alliance, της οποίας πρόεδρος είναι ο Peter Daszak.

Στις 27 Ιανουαρίου 2020 ο Daszak έστειλε ένα email στον ανώτερο σύμβουλο του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Μεταδοτικών Ασθενειών των ΗΠΑ (National Institute of Allergy and Infectious Diseases, ΝΑΙD) David Morens, αναφέροντας του μερικά στοιχεία για τις χρηματοδοτήσεις που είχε λάβει η Wuhan από το NIAID, μέσω της EcoHealth Alliance. Επίσης, τον ενημέρωσε ότι τα πειράματα αυτά συνεχίζονταν να πραγματοποιούνταν στα εργαστήρια του Ινστιτούτου και του ζήτησε να ενημερώσει τον προϊστάμενο του στο ΝΙΑΙD, Anthony Fauci, ο οποίος από τις 29 Ιανουαρίου ήταν και μέλος της Ειδικής Ομάδας (Task Force) του Λευκού Οίκου για την COVID-19. Η ανησυχία του Daszak ήταν έκδηλη. Σύμφωνα με τα ως τότε γνωστά στοιχεία η πανδημία είχε ξεκινήσει στη Wuhan. Ήταν θέμα ημερών η σύνδεση της με τα πειράματα στα εργαστήρια του εκεί Ινστιτούτου και την χρηματοδότηση τους από το κράτος των ΗΠΑ.

Ένα άλλο θέμα που ανησυχούσε τον Daszak και την ηγεσία του NIAID ήταν η προέλευση του SARS-CoV-2. Το απόγευμα της 31ης Ιανουαρίου 2020, o επί 37 χρόνια επικεφαλής του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Μεταδοτικών Ασθενειών των ΗΠΑ (National Institute of Allergy and Infectious Diseases, NIAID) Anthony Fauci, έστειλε ένα email στον Kristian Andersen, καθηγητή και ερευνητή στο ισχυρότατο ερευνητικό ίδρυμα Scripps, και στον Jeremy Farrar^[1], επικεφαλής του πανίσχυρου χρηματοδοτικού οργανισμού Wellcome Trust, προωθώντας τους ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί την ίδια μέρα στο επιστημονικό περιοδικό Science και σχολιάζοντας πολύ διπλωματικά ότι θα μπορούσε να ήταν χρήσιμο στη συζήτηση τους. Το άρθρο ήταν απόλυτα μεροληπτικό υπέρ της φυσικής προέλευσης του SARS-CoV-2, όμως κάπου σε αυτό υπήρχε μία αναφορά στην δημιουργία το 2015 ενός χιμαιρικού ιού που είχε την ικανότητα να προσβάλλει τα ανθρώπινα κύτταρα. Ο ιός αυτός είχε δημιουργηθεί στα εργαστήρια του Ινστιτούτου Ιολογίας της Wuhan με χρηματοδότηση (και) του κράτους των ΗΠΑ. Στο τέλος του άρθρου, ο πρώτος στη λίστα των κρατικών οργανισμών που το χρηματοδότησαν είναι αυτός στον οποίον επικεφαλής ήταν ο Fauci. Μάλιστα στο άρθρο αναφερόταν ότι τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ (National Institutes of Health, NIH) είχαν εγκρίνει την χρηματοδότηση της συνέχισης της έρευνας αυτής.

Το βράδυ της ίδιας μέρας ο Andersen απάντησε στους Fauci και Farrar με ένα email στο οποίο έλεγε – μεταξύ άλλων- ότι ο ιός έχει “ασυνήθιστα χαρακτηριστικά” και ότι “ ενδεχομένως κάποια από αυτά είναι κατασκευασμένα”. Επίσης, ανέφερε ότι τόσο αυτός, όσο και άλλοι επιστήμονες^[2] θεωρούσαν ότι “το γονιδίωμα (του SARS–CoV-2) ήταν ασύμφωνο με τη θεωρία της εξέλιξης”, προσθέτοντας ωστόσο πως θα έπρεπε να γίνουν περαιτέρω αναλύσεις και ότι (ανάλογα με τα αποτελέσματα τους) στο μέλλον αυτή τους η γνώμη τους θα μπορούσε να αλλάξει.

O Νicholas Wade, συγγραφέας άρθρων και βιβλίων επιστημονικού περιεχομένου και πρώην συνεργάτης των Science, Nature και The New York Times, σχολίασε την τοποθέτηση αυτή του Andersen ως εξής: “δεν είναι σαφές τι ακριβώς εννοούσε με αυτήν την εντυπωσιακή φράση. Όμως, οτιδήποτε είναι ασύμφωνο με τη θεωρία της εξέλιξης, θα πρέπει να είναι τεχνητό (κατασκευασμένο από ανθρώπινο χέρι, “man–made“).

Τον Οκτώβριο του 2021 η ιστοσελίδα “The New Yorker” δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο ο Andersen αναφέρθηκε σε εκείνη την πρώτη άποψη του για τον SARS-CoV-2: “Έμοιαζε να είναι προετοιμασμένος για να προκαλέσει την πανδημία. Οι περισσότεροι ιοί που κυκλοφορούν στη φύση -παρότι μερικοί από αυτούς μπορεί να είναι θανατηφόροι- δεν είναι μεταδοτικοί. Και είναι ιοί των ζώων (“animal viruses”). Αυτός, ήδη από την πρώτη μέρα φαινόταν να είναι ένας ανθρώπινος ιός (ιός που μπορεί να προσβάλλει τον άνθρωπο, “human virus”).

Μέχρι στιγμής την κατάσταση την διαχειρίζονταν ο επικεφαλής ενός από τους μεγαλύτερους κρατικούς οργανισμούς των ΗΠΑ και μέλος της κυβερνητικής Ομάδας Δράσης για την COVID-19, μαζί με ένα υψηλόβαθμο στέλεχος ενός μεγάλου ιδιωτικού ερευνητικού κέντρου των ΗΠΑ και τον επικεφαλής ενός από τους πιο ισχυρούς ιδιωτικούς χρηματοδοτικούς οργανισμούς στον κόσμο, με έδρα στην Μεγάλη Βρετανία.

Ο Fauci κατάλαβε πως η κατάσταση ήταν κρίσιμη και πως δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο. Ενήργησε άμεσα, συγκαλώντας μία τηλεδιάσκεψη για την επόμενη κιόλας ημέρα, αναθέτοντας την οργάνωση και τον συντονισμό της στον Farrar. Δεν είναι τυχαίο ότι στην κρίσιμη στιγμή αυτοί οι δύο πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Οι οργανισμοί στους οποίους είναι επικεφαλής χρηματοδοτούν ένα μεγάλο μέρος των ερευνητικών προγραμμάτων στον τομέα της ιολογίας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η μυστική τηλεδιάσκεψη της 1^ης Φεβρουαρίου 2020

Αργά το απόγευμα της 1^ης Φεβρουαρίου 2020 πραγματοποιήθηκε με απόλυτη μυστικότητα^[3] η τηλεδιάσκεψη. Σε αυτήν συμμετείχαν ο Anthony Fauci, ο επικεφαλής των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ (National Institutes of Health, NIH) και προϊστάμενος του Fauci, Francis Collins[4] , ο Kristian Andersen, ο Peter Daszak, o Jeremy Farrar, και οι Patrick Vallance[5], Christian Drosten[6], Mike Ferguson, Ron Fouchier[7], Βοb Garry και Αndrew Rambaut[8].

Σε αυτήν συζητήθηκαν το θέμα της προέλευσης του SARS-Cov-2 και η αντιμετώπιση της κατάστασης που θα προέκυπτε σύντομα, όταν θα γινόταν ευρέως γνωστό ότι στις εγκαταστάσεις της Wuhan -από τις οποίες υπήρχαν σοβαρότατες ενδείξεις ότι είχε ξεκινήσει η πανδημία- πραγματοποιούνταν επί σειρά ετών επικίνδυνα πειράματα κατασκευής χιμαιρικών ιών, με χρήματα (και) του κράτους των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Fauci “κάποιοι από τους συμμετέχοντες στην τηλεδιάσκεψη είχαν την αίσθηση ότι θα μπορούσε να είναι ένας εργαστηριακά κατασκευασμένος ιός”.

Στην τηλεδιάσκεψη της 1^ης Φεβρουαρίου 2020 μπήκαν τα θεμέλια της κατασκευής του αφηγήματος. Όπως λέει ο Richard Ebright, μοριακός βιολόγος και ειδικός σε θέματα βιοασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Rutgers του New Jersey, “μία μικρή ομάδα επιστημόνων και μία μεγαλύτερη ομάδα δημοσιογράφων που ασχολούνται με επιστημονικά θέματα, εγκαθίδρυσαν και ενίσχυσαν το ψευδές αφήγημα ότι τα επιστημονικά στοιχεία υποστηρίζουν την υπόθεση του γενετικού άλματος («spillover»), καθώς και το ψευδές αφήγημα ότι αυτή είναι η επικρατούσα επιστημονική άποψη”.

Στην τηλεδιάσκεψη αυτήν αποφασίστηκε να διαμορφωθεί, να υποστηριχθεί και να προβληθεί το αφήγημα της φυσικής προέλευσης του SARS-CoV-2. Ήταν μία αναμενόμενη απόφαση, αφού οτιδήποτε άλλο θα ισοδυναμούσε με «αυτοκτονία» για τους κρατικούς γραφειοκράτες και τους επιστήμονες που ήταν βαθιά χωμένοι στην πολύ βρώμικη ιστορία της εργαστηριακής κατασκευής υβριδικών-χιμαιρικών ιών.  

Αυτό που διαμείφθηκε εκείνη τη μέρα στη μυστική τηλεδιάσκεψη μεταξύ υψηλόβαθμων γραφειοκρατών και διαπλεκόμενων επιστημόνων περιγράφεται πολύ παραστατικά σε ένα άρθρο της ιστοσελίδας Blaze media: “Αν έβγαινε το συμπέρασμα ότι ο ιός ήταν όντως το αποτέλεσμα ενός εργαστηριακού ατυχήματος, το οποίο έγινε σε ένα εργαστήριο που διεξήγαγε αυτό το είδος της έρευνας που ο Fauci και άλλοι είχαν επιμείνει δημόσια ότι ήταν ασφαλής, τότε οι κατηγορίες θα ήταν πολύ σοβαρές. Και αν –ακόμα χειρότερα- (έβγαινε το συμπέρασμα) ότι η έρευνα αυτή είχε χρηματοδοτηθεί με κονδύλια που είχαν εγκριθεί από τον οργανισμό του Fauci, δε θα ήταν δύσκολο να προβλέψει κανείς το τέλος αυτού του έργου: Δε θα δινόταν ούτε ένα cent σε κανέναν φορέα, ιδιωτικό ή δημόσιο, γι’ αυτού του είδους την έρευνα, για πολλά χρόνια- ίσως για πάντα. Στην πραγματικότητα, τότε θα έπρεπε να θεωρούσαμε λήξαν το ζήτημα αν αυτού του είδους η έρευνα θα έπαιρνε χρηματοδότηση ξανά· ίσως και να γινόταν παράνομη. Αν ένα μεγάλο μέρος του κόσμου συνειδητοποιούσε ότι οι επιστήμονες έκαναν τέτοια αλλόκοτα πειράματα για να κάνουν μεταδοτικούς κάποιους ιούς πιο θανατηφόρους από αυτόν που προκάλεσε την COVID-19, δε χρειάζεται να πούμε πόσο δύσκολη θα γινόταν η ζωή όλων αυτών των αχρείων γραφειοκρατών που συμμετέχουν σε επιτροπές ελέγχου[9] τέτοιων πειραμάτων. Έτσι λοιπόν, αντιμετωπίζοντας την απειλή της εξαφάνισης του επαγγέλματος τους, οι έγκριτοι ιολόγοι από όλον τον κόσμο, μαζί με τον άνθρωπο που είχε την ευθύνη της χρηματοδότησης πολλών από αυτών, κάθισαν κάτω για να κατασκευάσουν μία απάντηση” (οι υπογραμμίσεις είναι του κειμένου).

Μία από τις αποφάσεις που πάρθηκαν στην τηλεδιάσκεψη ήταν ο συντονισμός της κοινής πολιτικής που θα ακολουθούσαν οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς των ΗΠΑ και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ). Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Fauci, η ευθύνη του συντονισμού ανατέθηκε στον Farrar. Αυτός ανέλαβε να συναντηθεί με τον επικεφαλής του ΠΟΥ και να του ζητήσει να υπάρξει συντονισμός κινήσεων μεταξύ τους. Επιλέχτηκε ο Farrar για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή είχε αναλάβει τον συντονισμό και την διεξαγωγή της τηλεδιάσκεψης της 1^ης Φεβρουαρίου. Δεύτερον, ο Farrar και ο Fauci είναι μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Επιτροπής Παρακολούθησης της Παγκόσμιας Ετοιμότητας (Global Preparedness Monitoring Board, GPMB[10]), η οποία ανήκει στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και στην Παγκόσμια Τράπεζα. Επομένως, γνώριζε καλά τον επικεφαλής του ΠΟΥ[11]. Αρκετό καιρό μετά ο Fauci δήλωσε ότι … δε γνώριζε αν ο Farrar είχε συναντηθεί τότε με τον Γενικό Γραμματέα του ΠΟΥ…

Στις 2 Φεβρουαρίου 2020, ο επικεφαλής των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ (ΝΙΗ) Francis Collins έστειλε ένα email στον Fauci, στο οποίο υπήρχε το link ενός άρθρου^[12] που είχε δημοσιευτεί την ίδια μέρα στην ιστοσελίδα Zero Hedge. Το άρθρο ήταν ουσιαστικά μία αναδημοσίευση μίας μελέτης που είχαν δημοσιεύσει Ινδοί επιστήμονες, στην οποία υποστήριζαν ότι υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις σοβαρές ενδείξεις για τη μη φυσική προέλευση του SARS-CoV-2. Την επόμενη μέρα «κατέβηκε» από το Twitter o λογαριασμός του ZeroHedge^[13].

Η συνάντηση των Ακαδημιών Επιστημών, Μηχανικής και Ιατρικής των ΗΠΑ

Δύο μέρες μετά την τηλεδιάσκεψη, στις 3 Φεβρουαρίου 2020, οι Εθνικές Ακαδημίες Επιστημών, Μηχανικής και Ιατρικής των ΗΠΑ (National Academies of Sciences, Engineering, Medicine, NASEM) συγκάλεσαν μία συνάντηση, στην οποία πήραν μέρος -εκτός από τους προέδρους των Ακαδημιών- κάποιοι επιστήμονες που επιλέχθηκαν από τους επικεφαλής των υπηρεσιών των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ (National Institutes of Health, NIH), και κάποια υψηλόβαθμα στελέχη του FBI, της Υπηρεσίας Αντικατασκοπείας και των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ (National Institutes of Health, NIH). Μεταξύ των συμμετεχόντων ήταν οι Fauci, Daszak και Andersen.

Η συνάντηση έγινε την ίδια μέρα που ο Λευκός Οίκος είχε ζητήσει από τις Ακαδημίες “να συνεισφέρουν στον καθορισμό της προέλευσης του 2019-nCoV”. Στο έγγραφο που απέστειλε το αρμόδιο Γραφείο του Λευκού Οίκου στις Ακαδημίες γίνεται αναφορά στη μελέτη των Ινδών επιστημόνων πάνω στην προέλευση του SARS-CoV-2. Πρόκειται ουσιαστικά για το ίδιο άρθρο που είχε στείλει ο Collins στον Fauci και στον Farrar στο email του της 2^ης Φεβρουαρίου 2020. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι η δημοσίευση των αποτελεσμάτων της έρευνας πάνω στη μη φυσική προέλευση του SARS-CoV-2 είχε ενοχλήσει τους κρατικούς φορείς των ΗΠΑ. Στο έγγραφο αναφέρεται, επίσης, ότι θα έπρεπε να συγκεντρωθούν στοιχεία που να επιτρέπουν την αξιολόγηση τέτοιων αναλύσεων. Γίνεται κατανοητό ότι αυτό που εννοείται με αυτήν την διπλωματική διατύπωση είναι ότι θα έπρεπε να δινόταν απάντηση σε αυτά τα άρθρα με άλλα επιστημονικά άρθρα που θα υποστήριζαν την φυσική προέλευση του ιού.

Την ίδια μέρα, 3 Φεβρουαρίου 2020, μπήκε και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) στο παιχνίδι. Ο επικεφαλής του, Tedros Adhanom Ghebreyesus, κήρυξε τον πόλεμο στην “παραπληροφόρηση”[14] και ανήγγειλε μία εκστρατεία καταστολής -από διάφορα antisocial media- όσων διέδιδαν την άποψη ότι ο SARS-CoV-2 δεν έχει φυσική προέλευση και ότι η πανδημία είχε αρχίσει στην Wuhan: «για το σκοπό αυτό έχουμε συνεργαστεί με τη Google για να σιγουρευτούμε ότι όσοι ψάχνουν πληροφορίες για τον κορωνοϊό βλέπουν τις ανακοινώσεις του ΠΟΥ στην κορυφή των αναζητήσεων τους».

Περισσότερα για το ρόλο των media στη διάδοση του αφηγήματος της φυσικής προέλευσης του SARS-CoV-2 μπορείτε να διαβάσετε στο τρίτο μέρος του αφιερώματος.

Η αλλαγή στάσης των Andersen et al.

Στις 4 Φεβρουαρίου 2020, μία μέρα μετά την συνάντηση αυτή και τρεις μέρες μετά την τηλεδιάσκεψη, ο Andersen έστειλε ένα email στον Daszak και στους υπόλοιπους επιστήμονες που είχαν συμμετάσχει στην συνάντηση. Σε αυτό τους ζήτησε να είναι πιο αυστηροί στο θέμα της κατασκευής του ιού και αποκάλεσε “τρελές” τις θεωρίες που υποστήριζαν ότι ο SARS-CoV-2 είναι ένας εργαστηριακά κατασκευασμένος ιός.

Τέσσερις μέρες πριν ο ίδιος άνθρωπος έλεγε ότι ο ιός έχει μερικά “ασυνήθιστα χαρακτηριστικά” και ότι “κάποια από αυτά ενδεχομένως είναι κατασκευασμένα”. Τι προέκυψε λοιπόν σε αυτές τις τέσσερις μέρες και άλλαξε στάση με τέτοιο εντυπωσιακό τρόπο; Η απάντηση είναι σαφής: Η τηλεδιάσκεψη του Fauci.

Τον Οκτώβριο του 2021 η ιστοσελίδα “The New Yorker” δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο ο Andersen διευκρίνισε ότι ο χαρακτηρισμός “τρελές θεωρίες” που είχε χρησιμοποιήσει τότε αναφερόταν εν μέρει στην μελέτη των Ινδών επιστημόνων, για την οποία ο Λευκός Οίκος στην επιστολή του 3 Φεβρουαρίου στις Εθνικές Ακαδημίες Επιστημών, Μηχανικής και Ιατρικής των ΗΠΑ, επισήμανε ότι άρθρα σαν κι αυτό θα έπρεπε να απαντηθούν. Μία μέρα μετά, στις 4 Φεβρουαρίου 2020, ο Andersen, ευθυγραμμιζόμενος με τις οδηγίες του Λευκού Οίκου, επιτέθηκε στην μελέτη αυτή με αυτόν τον άτσαλο και καθόλου επιστημονικό τρόπο. Ίσως αυτό που τον ενδιέφερε με εκείνη του την επίθεση ήταν να δώσει το παρόν στην εκστρατεία σπίλωσης και καταστολής όποιας ανεξάρτητης φωνής αντιτίθετο στο αφήγημα των εξουσιαστών.  

Ο Andersen έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα γι’ αυτόν τον Ιούνιο του 2021, σε μία απάντηση που επιχείρησε να δώσει στο ερώτημα τι τον έκανε τότε να αλλάξει γνώμη. Είπε ότι “τα χαρακτηριστικά του SARS–CoV-2 που βρέθηκαν σε άλλους συγγενικούς ιούς το πρώτο μισό του 2020 ακύρωσαν σε μεγάλο βαθμό την υπόθεση της κατασκευής του ιού”. Αυτός όμως άλλαξε γνώμη τέσσερις μέρες μετά, όχι μετά το πρώτο μισό του 2020. Κρατάμε επίσης και αυτό που είπε για δήθεν συγγενικούς με τον SARS-CoV-2 ιούς που έχουν κοινά χαρακτηριστικά με αυτόν. Αναφέρεται στον RaTG13, έναν ιό-φάντασμα από τον οποίο δεν υπάρχει κανένα δείγμα, παρά μόνο μία πολύ παράξενη αλληλουχία του στη Wuhan. Σε αυτόν όμως θα κάνουμε εκτενή αναφορά σε προσεχή μας ανάρτηση.

Είπε επίσης ότι άλλαξε γνώμη επειδή αυτός και οι συνεργάτες του εξέτασαν όλη τη βιβλιογραφία από το Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan, ερεύνησαν τεχνικές κλωνοποίησης και δεδομένα αλληλούχησης, και προέβησαν σε αναλύσεις του SARS-CoV-2. Στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι όλα αυτά έγιναν μέσα “σε μερικές μέρες” (“in a matter of days”). Συγκεκριμένα, οι εργάσιμες μέρες αυτές στις οποίες έγιναν όλα αυτά θα πρέπει να ήταν λιγότερες από δύο, αφού όπως προκύπτει από τα emails που αντάλλαξαν οι πρωταγωνιστές της κατασκευής του αφηγήματος, η τηλεδιάσκεψη τελείωσε αργά το βράδυ του Σαββάτου 1 Φεβρουαρίου 2020 και ο Andersen έστειλε το email στο οποίο ήταν φανερό ότι είχε ήδη αλλάξει γνώμη, στις 12:05 της Τρίτης 4 Φεβρουαρίου 2020…

Σε μία πρόσφατη συνέντευξη του στην ιστοσελίδα  “The New Yorker”, η οποία δημοσιεύτηκε στις 12 Οκτωβρίου 2021, επικαλέστηκε έναν άλλο λόγο για την μη ορθότητα εκείνων των πρώτων διαπιστώσεων του για τον SARS-CoV-2. Eίπε ότι αντανακλούν το γεγονός ότι τότε δεν ήξερε αρκετά για τους κορωνοϊούς! Άραγε όταν τέσσερις μέρες μετά έκανε στροφή180 μοιρών, είχε προλάβει να μάθει αρκετά γι’ αυτούς; Άραγε όταν εκείνες τις μέρες συνέγραφε (μαζί με άλλους τέσσερις ερευνητές) την μελέτη με τίτλο “The proximal origin of SARS-CoV-2”, υποστηρίζοντας τα ακριβώς αντίθετα, είχε προλάβει να μάθει κάτι γι’ αυτούς;

Στην ίδια συνέντευξη είπε: “πιστεύω ότι υπήρχαν άνθρωποι που θα νόμιζαν ότι είμαι χαζός επειδή υπονόησα ότι (ο SARS–CoV-2) είχε προέλθει από ένα εργαστήριο”. Ίσως υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι εκείνες ήταν οι μόνες του δηλώσεις που για κάποιο λόγο ήταν ειλικρινής.

«Επιστήμονες» με αυτό το επίπεδο ακεραιότητας, σοβαρότητας, ειλικρίνειας και ανεξαρτησίας, εμπιστεύεται ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού για θέματα τόσο σημαντικά όσο ο γενετικός χειρισμός ιών, τα εμβόλια mRNA κλπ. Aν δεν είχαν βγει στη δημοσιότητα τα επίμαχα emails, ίσως δε θα μαθαίναμε ποτέ αυτά τα σημαντικά στοιχεία για τις παλινωδίες αυτών των δήθεν «διαπρεπών επιστημόνων», ούτε και λεπτομέρειες για τη διαπλοκή τους με τους διαχειριστές της εξουσίας.Εκτιμούμε, λοιπόν, ότι αν κάποιος διαβάσει το άρθρο του Αndersen και της παρέας του υπό αυτό το πρίσμα, δηλαδή γνωρίζοντας το πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάχθηκε, θα κατανοήσει πολλά περισσότερα απ’ όσα θα κατανοούσε αν το διάβαζε χωρίς να γνωρίζει την προϊστορία του.

Στις 6 Φεβρουαρίου 2020 ο Daszak ξεκινά το «στήσιμο» της γνωστής ανοιχτής επιστολής που δημοσιεύτηκε στο “Τhe Lancet” στις 19 Φεβρουαρίου 2020, ακριβώς την ίδια μέρα που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην ιστοσελίδα virological.org[15] το άρθρο τoυ Αndersen και άλλων τεσσάρων επιστημόνων, το οποίο αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του αφηγήματος της φυσικής προέλευσης του SARS-CoV-2 (περισσότερα γι’ αυτό στη συνέχεια του κειμένου). Στις 17 Μαρτίου 2020 θα δημοσιευθεί στο Nature η συντομευμένη εκδοχή του, η οποία είναι και η πλέον γνωστή.

Ο Andersen ανταμείφτηκε πλουσιοπάροχα από τον Fauci για τις υπηρεσίες του στην κατασκευή του αφηγήματος. Μερικούς μήνες μετά, τον Αύγουστο του 2020, το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργιών και Μεταδοτικών Ασθενειών των ΗΠΑ (National Institute of Allergy and Infectious Diseases, NIAID) του Anthony Fauci, ίδρυσε έντεκα “Κέντρα Έρευνας Νέων Μεταδοτικών Ασθενειών” (Centers for Research in Emerging Infectious Diseases, CREID), χρηματοδοτώντας τα με συνολικά 17 εκατομμύρια δολάρια μόνο για τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας τους, και 82 εκατομμύρια δολάρια συνολικά για τα πέντε πρώτα χρόνια της λειτουργίας τους.

Ο Andersen ορίστηκε ερευνητής στη Δυτική Αφρική, ενώ συνεργάτης του στο πρόγραμμα είναι αυτό είναι ο Robert Garry, ένας από τους υπογράφοντες το άρθρο. Στα πλαίσια του προγράμματος ίδρυσης των CREID, μόνο για το 2020, πρώτο χρόνο του προγράμματος, το ερευνητικό κέντρο Scripps (για το οποίο εργάζεται ο Andersen) έλαβε από το NIAID 1,88 εκατομμύρια δολάρια. Και έπεται συνέχεια…

Πότε γράφτηκε το άρθρο;

Ένα άλλο ερώτημα είναι η χρονική στιγμή της συγγραφής του άρθρου. Η προφανής απάντηση είναι ότι αυτή έγινε μετά την τηλεδιάσκεψη της 1^ης Φεβρουαρίου 2020, στην οποία δόθηκαν οι κατευθυντήριες γραμμές για την κατασκευή και διάδοση του αφηγήματος. Σε αυτήν την απάντηση συνηγορεί και η μαρτυρία του δημοσιογράφου Ian Birell. Σε ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στις 22 Ιουλίου 2021, έγραψε ότι από το γραφείο του Farrar του δόθηκε η πληροφορία ότι μετά την 1^η Φεβρουαρίου ο Farrar είχε αναλάβει την συγκρότηση της ομάδας των πέντε επιστημόνων που θα έγραφαν το άρθρο. Αυτή η πληροφορία είναι πιστευτή, αφού ο Farrar είχε επωμιστεί την οργάνωση της κατασκευής του αφηγήματος ως συντονιστής. Μέχρι σήμερα ο Farrar δεν έχει διαψεύσει αυτήν την πληροφορία. Δεδομένου ότι η πρώτη δημοσίευση της ολοκληρωμένης εκδοχής του άρθρου έγινε στις 19 Φεβρουαρίου, συμπεραίνουμε ότι η συγγραφή του διήρκησε περίπου δύο εβδομάδες.

Ο χρόνος αυτός είναι λίγος -θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος- για τη συγγραφή ενός επιστημονικού άρθρου, του οποίου οι συντάκτες και οι παρατρεχάμενοι τους καυχιούνται ότι «έκλεισε» την υπόθεση της προέλευσης του SARS-CoV-2. Ίσως γι’ αυτό, τον Μάιο του 2021 ο Robert Garry, ένας από τους υπογράφοντες το άρθρο, δήλωσε σε μία συνέντευξη του ότι η συγγραφή του είχε αρχίσει νωρίτερα και ότι ένα προσχέδιο του ήταν έτοιμο την 1^η Φεβρουαρίου 2020. Δεν είπε ότι ήταν έτοιμο προς τα τέλη του Ιανουαρίου ή στις αρχές Φεβρουαρίου· χρησιμοποίησε την ημερομηνία-ορόσημο της 1^ης Φεβρουαρίου. Προσέξτε στο βίντεο της συνέντευξης πως ο δημοσιογράφος επαναλαμβάνει δύο φορές ότι το κείμενο είχε αρχίσει να γράφεται νωρίτερα, και την αμηχανία στο πρόσωπο του Garry όταν κάνει τη δήλωση που προαναφέραμε.

Αυτή όμως η πληροφορία είναι αντιφατική με την πληροφορία που έδωσε το γραφείο του Farrar στον Birell. Επίσης, έρχεται σε αντίφαση με μια άλλη πληροφορία που μας δίνει ο ίδιος ο Farrar. Στο άρθρο του o Birell αναφέρει ότι ο Farrar του είχε πει ότι “πριν από την τηλεδιάσκεψη της 1^ης Φεβρουαρίου ο Andersen ήταν κατά 60 με 70% πεπεισμένος ότι ο ιός είχε προέλθει από ένα εργαστήριο, ενώ ο Αυστραλός ιολόγος Eddie Holmes ήταν κατά 80% σίγουρος ότι είχε προέλθει από ένα εργαστήριo”. Η πληροφορία αυτή συνάδει με το περιεχόμενο του email που –όπως προαναφέραμε- είχε στείλει ο Andersen στον Fauci στις 31 Ιανουαρίου 2020, μεταφέροντας του τις παρατηρήσεις του ιδίου και του Garry σχετικά με τα “ασυνήθιστα χαρακτηριστικά” που είχε ο ιός, παρατηρώντας ότι “κάποια από αυτά ενδεχομένως είναι κατασκευασμένα”. Πώς και γιατί πέντε άνθρωποι από διαφορετικές ηπείρους, που δε θεωρούσαν μεγάλη την πιθανότητα ο ιός να έχει φυσική προέλευση, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να γράψουν από κοινού ένα άρθρο στο οποίο υποστηριζόταν το αντίθετο;

Μερικές πληροφορίες για τους υπογράφοντες το άρθρο και τα οικονομικά τους συμφέροντα

Οι πέντε ερευνητές που υπογράφουν το άρθρο είναι οιKristian Andersen, Andrew Rambaut, Ian Lipkin, Edward Holmes και Robert Garry. Mία πρώτη αναφορά σε αυτούς κάναμε στην ανάρτηση μας με τίτλο “COVID-19: Το χρονικό μιας προαναγγελθείσης πανδημίας”. Εδώ θα εμπλουτίσουμε τις πληροφορίες που παραθέσαμε στην ανάρτηση αυτή, καθώς από τότε μέχρι σήμερα έχουν προκύψει και άλλα στοιχεία για την έρευνα και τις χρηματοδοτήσεις τους. Ένα από τα κοινά τους σημεία στο οποίο θα εστιάσουμε είναι οι σχέσεις τους με τον Jeremy Farrar, επικεφαλής του Wellcome Trust, αφού σύμφωνα με την πληροφορία που μας έδωσε ο Birell, ο Farrar ήταν αυτός που επέλεξε τους πέντε αυτούς επιστήμονες για να συγγράψουν (ή να υπογράψουν) το εν λόγω άρθρο.

Kristian Andersen και Scripps Institute

Ο Kristian Andersen είναι βιολόγος και δουλεύει για το μεγάλο ιδιωτικό ερευνητικό κέντρο Scripps (Scripps Research Institute), το οποίο δηλώνει (και αυτό…) μη κερδοσκοπικό: “το Scripps είναι μία μη κερδοσκοπική αμερικανική ιατρική ερευνητική μονάδα που επικεντρώνεται στην έρευνα και την εκπαίδευση στις βιοϊατρικές επιστήμες”.

Σύμφωνα με το Nature, το 2017 το Scripps ήταν το ερευνητικό κέντρο με τη μεγαλύτερη επιρροή (“influential”) απ’ όλα τα ερευνητικά κέντρα του κόσμου και το δεύτερο στον κόσμο στο χρονικό διάστημα 2015-2018. Το 2020 υποχρεώθηκε να πληρώσει πρόστιμο 10 εκατομμυρίων ευρώ, όταν αποκαλύφθηκε ότι είχε χρησιμοποιήσει κονδύλια που είχε λάβει από τον μεγαλύτερο κρατικό οργανισμό που ασχολείται με την έρευνα στους τομείς της Ιατρικής και της Βιοτεχνολογίας, τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ (National Institutes of Health, NIH) για σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που προβλέπονταν στους όρους χορήγησης τους. Από το 1988 ως σήμερα (2021) έχει λάβει από το κράτος των ΗΠΑ επιχορηγήσεις ύψους 5,23 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα τελευταία χρόνια ο μέσος όρος των κρατικών επιχορηγήσεων που λαμβάνει κάθε χρόνο αγγίζει τα 250 εκατομμύρια δολάρια. Στην τρέχουσα χρονική περίοδο «τρέχει» προγράμματα που έχουν χρηματοδοτηθεί με 236,7 εκατομμύρια ευρώ.

Από το 2018 ως σήμερα (2021) ο Andersen έχει συμμετάσχει ως βασικός ερευνητής σε 29 προγράμματα που χρηματοδοτήθηκαν με περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ (National Institutes of Health, NIH). Όλες οι χρηματοδοτήσεις προήλθαν από το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργιών και Μεταδοτικών Νοσημάτων (NIAID), του οποίου πρόεδρος για 37 χρόνια είναι ο Anthony Fauci. Aπό αυτό το ποσό, τα 14,3 εκατομμύρια δολάρια δόθηκαν στο Scripps και στον Andersen τα τελευταία τέσσερα χρόνια (2018-2021). Στην τρέχουσα χρονική περίοδο «τρέχει» 14 προγράμματα, συνολικού προϋπολογισμού 7,85 εκατομμυρίων δολαρίων. Σημειώνουμε ότι ένα από αυτά είναι το πρόγραμμα που αφορά στα “Κέντρα Έρευνας Νέων Μεταδοτικών Ασθενειών” (Centers for Research in Emerging Infectious Diseases, CREID), το οποίο ίδρυσε ο Fauci τον Αύγουστο του 2020.

To 2018, ως ένας από τους δύο διευθυντές του Κέντρου Βιολογίας Ιολογικών Συστημάτων του Scripps, έλαβε την… μη κερδοσκοπική επιχορήγηση των 15 εκατομμυρίων δολαρίων για μελέτες πάνω σε ιούς, μέσω των επιζώντων προηγούμενων επιδημιών. Η χρηματοδότηση προήλθε από το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργιών και Μεταδοτικών Νοσημάτων (NIAID) του Anthony Fauci.

Στις 29 Ιανουαρίου 2020 το Scripps ανακοίνωσε πως έλαβε άλλα 50 (μη κερδοσκοπικά) εκατομμύρια δολάρια από το ίδρυμα του –πανταχού παρόντα- Bill Gates “Bill & Melinda Gates Foundation”, για έρευνες πάνω στην ελονοσία, τη φυματίωση, την αντιμετώπιση των πανδημιών και την ανακάλυψη νέων εμβολίων. Στο διάστημα 2014-2024 ο Gates θα δώσει συνολικά 135 εκατομμύρια (μη κερδοσκοπικά) δολάρια στο Scripps.

Ο Andersen ήταν υπότροφος στο Pew Charitable Trusts, μία ΜΚΟ-κολοσσό με ενεργητικό 6 δισεκατομμύρια δολάρια. Το 2018 είχε έσοδα 480 εκατομμύρια δολάρια και έξοδα 356 εκατομμύρια δολάρια. Μπορεί να δηλώνει μη κυβερνητική αλλά ήταν χρηματοδότης με 4,7 εκατομμύρια δολάρια του υπερσυντηρητικού think tank (δεξαμενή σκέψεων) Texas Public Policy Foundation, ενώ το 2017 χρηματοδότησε γενναιόδωρα την υποψηφιότητα του Trump.

Τέλος, ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για την κατανόηση των λόγων για τους οποίους ο Farrar επέλεξε τον συγκεκριμένο ερευνητή για τη συγγραφή του συγκεκριμένου άρθρου είναι το γεγονός ότι και αυτός και το ερευνητικό κέντρο για το οποίο δουλεύει έχουν πολύ στενές σχέσεις με το Wellcome Trust. Στη λίστα των εξωτερικών συνεργατών του Artic Network, ενός δικτύου που ιδρύθηκε και ελέγχεται από το Wellcome Trust του Farrar, τα πρώτα ονόματα είναι αυτά του ερευνητικού κέντρου Scripps και του Kristian Andersen. Τον Αύγουστο του 2021 το Scripps ανακοίνωσε τη δημιουργία μιας κοινοπραξίας με το Wellcome Trust. Το πρόγραμμα το οποίο θα «τρέξουν» θα έχει διάρκεια τρία έτη και προϋπολογισμό 24 εκατομμύρια δολάρια. Η κοινοπραξία αυτή ήταν το αποκορύφωμα μιας μακρόχρονης συνεργασίας μεταξύ των δύο αυτών οργανισμών (1, 2).

Κλείνοντας αυτήν την εισαγωγή στον βίο και πολιτεία του Andersen, θυμίζουμε ότι, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Farrrar (τα οποία δεν έχει διαψεύσει ο Andersen) τον Ιανουάριο του 2020 έδινε 60-70% πιθανότητες να είναι ο SARS-CoV-2 κατασκευασμένος σε κάποιο εργαστήριο.

Αndrew Rambaut και Wellcome Trust

Ο δεύτερος από τους πέντε υπογράφοντες το άρθρο είναι ο Andrew Rambaut, καθηγητής Μοριακής Εξέλιξης στο Τμήμα Εξελικτικής Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου στη Σκωτία και ιδιοκτήτης μίας ιστοσελίδας επιστημονικού περιεχομένου. Έχει σπουδάσει ζωολογία αλλά και αυτόν τον τράβηξε η Iολογία και η Mοριακή και Eξελικτική Bιολογία. Η μεταπήδηση του στους ερευνητικούς αυτούς τομείς πρέπει να έγινε για καθαρά επιστημονικούς –και όχι οικονομικούς- λόγους, όπως άλλωστε σε όλους τους ερευνητές που άλλαξαν τομέα και στράφηκαν στην έρευνα γενετικού χειρισμού ιών.

Στην ιστοσελίδα του Rambaut δημοσιεύτηκε από τον Edward Holmes για πρώτη φορά το γονιδίωμα του SARS-CoV-2, όπως το είχε λάβει από τους Κινέζους της Wuhan. Έχει δηλώσει ότι “είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να γνωρίζουμε ποιο είναι το πιθανότερο σενάριο για την ακριβή προέλευση του SARS–CoV-2”. Το παράδοξο είναι ότι η δήλωση του αυτή αναπαράχθηκε από διάφορες ιστοσελίδες που την περιέλαβαν σε άρθρα που υποστηρίζουν την υπόθεση της φυσικής προέλευσης ( για παράδειγμα: 1, 2, 3).

Aπό το 2009 ως το 2017 συμμετείχε σε πέντε ερευνητικά προγράμματα που χρηματοδοτήθηκαν από κρατικούς φορείς του Ηνωμένου Βασιλείου, και είχαν συνολικό προϋπολογισμό 1,3 εκατομμύρια ευρώ. Στην τρέχουσα χρονική περίοδο «τρέχει» ένα πρόγραμμα προϋπολογισμού μικρότερου των 117.000 ευρώ. Ένας από τους χρηματοδότες ενός προγράμματος στο οποίο ήταν επιστημονικός υπεύθυνος, ήταν το Ίδρυμα Bill and Melina Gates. Για ένα πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχει ως βασικός ερευνητής, έλαβε επιχορήγηση 1,8 εκατομμύρια ευρώ από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας για το διάστημα 2017-2023.

Και αυτός έχει στενές σχέσεις με τον Farrar. Στο παρελθόν έχει συνεργαστεί ως ερευνητής με το Wellcome Trust, του οποίου επικεφαλής είναι ο Farrar. Όμως, η πιο στενή του σχέση με αυτόν τον ισχυρότατο χρηματοδοτικό οργανισμό είναι το γεγονός ότι κατέχει επιτελική θέση στο Artic Network, το οποίο ιδρύθηκε και ελέγχεται από το Wellcome Trust. Μάλιστα, στο λογαριασμό του στο Twitter, στο header έχει βάλει το logo του Artic Network. Επίσης, πολλά από τα πειράματα της έρευνας για την οποία ενδιαφέρεται το Wellcome Trust διεξάγονται στα εργαστήρια του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Το 2021 το Wellcome Trust ανακοίνωσε την χρηματοδότηση ενός ερευνητικού προγράμματος του πανεπιστημίου αυτού με περίπου 450.000 ευρώ και ενός άλλου (πάνω στις μεταδοτικές ασθένειες) με περίπου 3 εκατομμύρια ευρώ.

Ιan Lipkin και Κίνα

Ο τρίτος από τους ερευνητές που υπογράφουν το άρθρο είναι ο Ian Lipkin, ένας ανθρωπολόγος (cultural and medical anthropologist) που τον κέρδισε (και αυτόν…) η Μοριακή Βιολογία και η έρευνα πάνω στη γενετική μετάλλαξη ιών.Είναι καθηγητής και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο και ερευνητικό κέντρο Columbia στις ΗΠΑ.

Έχει (και αυτός…) μακροχρόνιες και στενότατες σχέσεις με την Κίνα και το πολιτικό, ακαδημαϊκό και επιστημονικό της κατεστημένο. Έχει δουλέψει σε διάφορα ερευνητικά κέντρα στη χώρα αυτή, έχοντας συνεισφέρει στη δημιουργία μερικών από αυτά. Είναι επίτιμος πρόεδρος του Κέντρου Μεταδοτικών Ασθενειών του Πεκίνου. Το 2016 τιμήθηκε από τον Κινέζο πρόεδρο Xi Jinping με τον ανώτατο έπαινο της χώρας για τις υπηρεσίες του προς αυτήν. Την επόμενη μέρα της βράβευσης του έλαβε ένα email από τον Fauci με τα θερμά του συγχαρητήρια γι’ αυτήν.

Το 2003 προσκλήθηκε από την κυβέρνηση και την Ακαδημία Επιστημών της Κίνας για να βοηθήσει τη χώρα στην αντιμετώπιση της επιδημίας του SARS. Από τότε είναι σύμβουλος της Ακαδημίας Επιστημών και δύο υπουργείων της Κίνας. Τo 2013 το ερευνητικό κέντρο για το οποίο δουλεύει από το 2007 υπέγραψε μία συμφωνία με το Εθνικό Ινστιτούτο Ιολογίας της Κίνας. Στη συμφωνία προβλεπόταν η κατασκευή ενός εργαστηρίου στην Κίνα και η από κοινού στελέχωση και λειτουργία του. Το 2019 η Ακαδημία Επιστημών της Κίνας ενέκρινε τη χρηματοδότηση ενός προγράμματος έρευνας των ασθενειών που μπορούν να μεταδοθούν από τα ζώα στον άνθρωπο. Οι συντελεστές του προγράμματος ήταν το ερευνητικό κέντρο για το οποίο δουλεύει ο Lipkin και το Πανεπιστήμιο Sun Yat-Sen, το οποίο έχει ισχυρούς δεσμούς με τον κινεζικό στρατό.

Δεν είναι γνωστό πόσες φορές έχει επισκεφτεί τη Wuhan και το Ινστιτούτο Ιολογίας της. Έχει πάει εκεί τουλάχιστον δύο φορές, μία το 2015 και άλλη μία φορά τον Ιανουάριο του 2020, όταν πήγε στην Κίνα για να βοηθήσει τη χώρα στη μάχη κατά του SARS-CoV-2. Λίγες μέρες μετά προσβλήθηκε από τον κορωνοϊό. Τον Ιανουάριο του 2021 τιμήθηκε ξανά από την κυβέρνηση και το στρατό της Κίνας στο προξενείο της χώρας στη Νέα Υόρκη. Από την αρχή της πανδημίας έχει εγκωμιάσει πολλές φορές την διαφάνεια (!) του καθεστώτος της σχετικά με τα αίτια της πανδημίας, και τον επαγγελματισμό του στην αντιμετώπιση της… Άλλες τόσες φορές έχει δηλώσει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να συνδέουν τον ιό με το Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan.

Στις 5 Μαΐου 2020 συνεχάρη τον Fauci για τη στάση του υπέρ του αφηγήματος της φυσικής προέλευσης του SARS-CoV-2. Την ίδια μέρα, σε μία συνέντευξη του ο Fauci είχε δηλώσει ότι “τα επιστημονικά στοιχεία που συνηγορούν στο ότι ο ιός δεν μπορεί να είναι τεχνητός ή εργαστηριακά κατασκευασμένος είναι πάρα πάρα πολλά”. Στο email που είχε στείλει τότε στον Fauci είχε χρησιμοποιήσει τον πρώτο πληθυντικό, δίνοντας του συγχαρητήρια για τη στάση του. Όταν είδαν το φως της δημοσιότητας τα emails της αλληλογραφίας πολλών από τους πρωταγωνιστές της σύνθετης ιστορίας της κατασκευής του αφηγήματος της φυσικής προέλευσης του SARS-CοV-2, πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί. Ίσως η απάντηση στο ερώτημα αυτό να βρίσκεται στο email[16] του Chen Zhu, ανώτατου Κινέζου αξιωματούχου, το οποίο ο Lipkin συμπεριέλαβε στο email που έστειλε στον Fauci.

Από το 1987 ως το 2021 ο Lipkin συμμετείχε ως βασικός ερευνητής σε 130 ερευνητικά προγράμματα χρηματοδοτούμενα από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ (National Institutes of Health, NIH), συνολικού προϋπολογισμού 192,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Τα 86 από αυτά χρηματοδοτήθηκαν από το NIAID του Fauci. Στα 98 από τα 130 δούλεψε για το Πανεπιστήμιο της Columbia και στα 5 για το ερευνητικό κέντρο και την κλινική του Scripps. Στην τρέχουσα χρονική περίοδο (Οκτώβριος 2021) είναι ο βασικός ερευνητής σε τέσσερα προγράμματα, συνολικού προϋπολογισμού 2,4 εκατομμυρίων δολαρίων. Απ’ ότι φαίνεται, αυτός ο πακτωλός χρημάτων δεν είναι αρκετός για τον Lipkin. Πρόσφατα μίλησε για την ανάγκη μεγαλύτερων επενδύσεων στην… «επιστήμη». Δε διευκρίνισε για ποιους ακριβώς σκοπούς και σε ποιον ακριβώς ερευνητικό τομέα θα πρέπει να δοθούν περισσότερα χρήματα, αλλά τώρα πια, με όλα αυτά που έχουν αποκαλυφθεί γι’ αυτούς τους «επιφανείς επιστήμονες» και τα πειράματα τους, δεν είναι δύσκολο να το υποθέσουμε.

Ο Lipkin είναι φανατικός υπέρμαχος των πειραμάτων κατασκευής εργαστηριακών ιών. Για τα επικίνδυνα αυτά πειράματα που έκανε ο Ron Fouchier, ένας από τους πρωτεργάτες αυτού του είδους της έρευνας, το 2011 έλεγε ότι “δεν έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι οι μεταλλάξεις των ιών που προέκυψαν στα πειράματα του Fouchier θα είναι αυτές που θα επαναληφθούν στο εξωτερικό περιβάλλον. Από την άλλη, η δημοσίευση αυτών των πληροφοριών θα έδινε στον κόσμο τις κατευθυντήριες γραμμές για να δημιουργήσουν ιούς- Φρανκενστάιν”.

Τέλος, ήταν επιστημονικός σύμβουλος στην ταινία Contagion, στο σενάριο της οποίας υπάρχουν κάποια στοιχεία παρόμοια με αυτά της σημερινής πανδημίας.

Εdward Holmes και Wuhan

O τέταρτος από τους υπογράφοντες το άρθρο είναι ο Αυστραλός Edward Holmes, ανθρωπολόγος, ζωολόγος και καθηγητής στο Ινστιτούτο Μεταδοτικών Ασθενειών και Βιοασφάλειας Marie Bashir του Πανεπιστημίου του Sydney.

Ο Holmes είναι εξέχον μέλος του διεθνούς επιστημονικού και καθηγητικού κατεστημένου, με στενές σχέσεις (κι αυτός) με Κινέζους καθεστωτικούς επιστήμονες, ειδικά με αυτούς του Ινστιτούτου Ιολογίας της Wuhan. Οι σχέσεις του με την Wuhan είναι τόσο στενές που οι Κινέζοι του εμπιστεύτηκαν (ανέθεσαν) τη δημοσιοποίηση της αλληλούχησης («χαρτογράφησης») του γονιδιώματος του SARS-CoV-2.

Είναι ο μόνος μη Κινέζος που είναι μέλος της κοινοπραξίας του Ιατρικού Κέντρου και του Πανεπιστημίου της Σαγκάης. Στις 11 Μαΐου 2020 η εφημερίδα Daily Telegraph (του Sydney) δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο υποστηριζόταν ότι η έρευνα του Πανεπιστημίου του Sydney πάνω στον SARS-CoV-2 είχε συγχρηματοδοτηθεί από την Κίνα.

Τον Ιούλιο του 2021 δημοσιεύτηκε μία μελέτη 21 συστημικών επιστημόνων (20 Αγγλοσαξόνων και ενός Κινέζου) πάνω στην προέλευση του SARS-CoV-2, στην οποία ο βασικός ερευνητής ήταν ο Holmes. Ένα αρκετά μεγάλο μέρος της μελέτης αφιερώνεται στην «αθώωση» του Ινστιτούτου Ιολογίας της Wuhan από την αιτίαση ότι σχετίζεται με την εμφάνιση του SARS-CoV-2. Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από διάφορους κρατικούς φορείς των ΗΠΑ, της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας και του Καναδά, από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας και από ιδιωτικά ιδρύματα όπως το Wellcome Trust του Farrar και το Ίδρυμα Bill and Melinda Gates.

Ο Holmes έχει λάβει τεράστια ποσά ως χρηματοδότηση για ερευνητικά προγράμματα στα οποία ήταν ο βασικός ερευνητής ή στα οποία απλώς συμμετείχε. Το 2017, μόνο από το Ίδρυμα Υποτροφιών Australian Laureate Fellowships πήρε 3,4 εκατομμύρια δολάρια.

Σε άρθρα του που δημοσιεύτηκαν τον Απρίλιο του 2020, από τη μία απέδωσε την εμφάνιση του ιού σε ένα φυσικό φαινόμενο και από την άλλη απέδωσε την πανδημία στο σύγχρονο τρόπο ζωής: “O σημερινός τρόπος ζωής είναι ευνοεί με τέλειο τρόπο τις πανδημίες”. Δε διευκρινίζει τι ακριβώς εννοεί με αυτό. Γενικά τα άρθρα που συνέγραψε εκείνην την εποχή ήταν από ασαφή έως θολά. Ας μην ζητάμε πολλά από κάποιον που λόγω της μακροχρόνιας ενασχόλησης του με πειράματα γενετικού χειρισμού και κατασκευής χιμαιρικών ιών, αλλά και των στενών σχέσεων με τους Κινέζους, δεν πρέπει να ένιωθε πολύ άνετα εκείνην την εποχή με τη στοχοποίηση των πειραμάτων αυτών αλλά και της αγαπημένης του Wuhan.

Θυμίζουμε ότι, σύμφωνα με τον Farrrar, τον Ιανουάριο του 2020 o Ηolmes έδινε 80% πιθανότητες να είναι ο SARS-CoV-2 κατασκευασμένος σε κάποιο εργαστήριο.

Robert Garry και Zalgen Labs

Ο πέμπτος από τους υπογράφοντες το άρθρο είναι ο Robert Garry, καθηγητής στο Τμήμα Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Τulane στις ΗΠΑ. Σπούδασε Βιοεπιστήμες, Χημεία και Μικροβιολογία και κατόπιν έκανε μεταπτυχιακό στην Ιολογία.

Από το 1985 ως σήμερα η Σχολή αυτή έχει χρηματοδοτηθεί με κάτι λιγότερο 1,9 δισεκατομμύρια δολάρια από διάφορους κρατικούς φορείς των ΗΠΑ. Στη τρέχουσα χρονική «τρέχει» 301 προγράμματα συνολικού προϋπολογισμού 171,6 εκατομμυρίων δολαρίων.

Είναι συνιδρυτής της εταιρείας βιοτεχνολογίας Zalgen Labs, η οποία σε κάποιες πηγές φέρεται να έχει ιδρυθεί από τον Οργανισμό Οικονομικής Ανάπτυξης του Maryland (Maryland Economic Development Corporation, MEDCO). H εταιρεία εμπορεύεται διαγνωστικά τεστ για ιούς αιμορραγικού πυρετού (προς 1.600 δολάρια το ένα) και αντιδραστήρια για διαγνωστικά τεστ για ένα συγκεκριμένο ιό αιμορραγικού πυρετού (σε αντίστοιχες τιμές). Τα προϊόντα της πωλούνται σε διάφορους πελάτες ανά τον κόσμο. Μεταξύ των δημοσιευμένων πελατών στην ιστοσελίδα της εταιρείας, βρίσκονται το Κυβερνητικό Νοσοκομείο Kenema στη Σιέρρα Λεόνε, πανεπιστήμια και νοσοκομεία στη Νιγηρία καθώς και πολλά νοσοκομεία στη Δυτική Αφρική. Από το 2015 ως σήμερα η εταιρεία του Garry έχει λάβει από το ΝΙΑD του Fauci χρηματοδοτήσεις ύψους 7,72 εκατομμυρίων δολαρίων (2,4 εκατομμύρια το 2020 και 2021). Τα χρηματοδοτούμενα από το ΝΙΑΙD προγράμματα της το 2021 έχουν προϋπολογισμό 1,2 εκατομμύρια δολάρια.

Από το 1985 ως σήμερα (2021) ήταν βασικός ερευνητής σε 59 προγράμματα που χρηματοδοτήθηκαν από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ (National Institutes of Health, NIH) με συνολικά 42 εκατομμύρια ευρώ. Από αυτά τα 40,4 εκατομμύρια τα έδωσε το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργιών και Μεταδοτικών Ασθενειών των ΗΠΑ (National Institute of Allergy and Infectious Diseases, NIAID) του Anthony Fauci. Σε 12 από αυτά δούλεψε για το ερευνητικό κέντρο Scripps, για το οποίο δουλεύει ο Andersen. Στην τρέχουσα χρονική περίοδο (Οκτώβριος 2021) συμμετέχει σε τέσσερα ερευνητικά προγράμματα, συνολικού προϋπολογισμού 4,2 εκατομμυρίων δολαρίων. Σημειώνουμε ότι ένα από αυτά είναι το πρόγραμμα που αφορά στα “Κέντρα Έρευνας Νέων Μεταδοτικών Ασθενειών” (Centers for Research in Emerging Infectious Diseases, CREID), το οποίο ίδρυσε ο Fauci τον Αύγουστο του 2021.

Η επιστημονική κριτική στο άρθρο

Στη συνέχεια θα εξετάσουμε τα κυριότερα συμπεράσματα του άρθρου, βασιζόμενοι εν μέρει στην κριτική που τους έχει ασκηθεί από ανεξάρτητους επιστήμονες και ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους.

1. Οι μεταλλάξεις στην περιοχή πρόσδεσης υποδοχέα (RBD) του SARS-CoV-2

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του SARS-CoV-2 που τον κάνουν να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους β κορωνοϊούς είναι η περιοχή πρόσδεσης υποδοχέα (receptor binding domain, RBD) της πρωτεΐνης-ακίδας του. Αυτή η περιοχή είναι κρίσιμη για την ικανότητα ενός ιού να προσβάλλει τα κύτταρα ενός ξενιστή. Στην περίπτωση του SARS-CoV-2 αυτή έχει υποστεί μία σειρά μεταλλάξεων έτσι ώστε να έχει αυξημένη ικανότητα πρόσδεσης στα ανθρώπινα κύτταρα. Μία μελέτη 13 Αμερικανών επιστημόνων έδειξε ότι η ικανότητα αυτή του SARS-CoV-2 ξεπερνά το 99%.

Στο κείμενο του άρθρου των Αndersen et al. αναφέρεται ότι ενώ οι χημικές αναλύσεις δείχνουν ότι ο ιός έχει μεγάλη ικανότητα πρόσδεσης στα ανθρώπινα κύτταρα, “οι υπολογιστικές αναλύσεις προβλέπουν ότι η ικανότητα αυτή δεν είναι η ιδανική”. Στη συνέχεια γίνεται μία υπόθεση η οποία βασίζεται σε μία άλλη υπόθεση: “Είναι πολύ πιθανό[17] η μεγάλη ικανότητα πρόσδεσης της πρωτεΐνης-ακίδας του SARS-CoV-2 στο ACE2 των ανθρώπινων κυττάρων να είναι προϊόν φυσικής επιλογής, γεγονός που επιτρέπει την εμφάνιση (μίας ακίδας) με ακόμα μεγαλύτερη ικανότητα πρόσδεσης” (η πρώτη υπόθεση), οπότε αναμένουμε να προκύψει μία ακόμα μεγαλύτερη ικανότητα πρόσδεσης του στα ανθρώπινα κύτταρα (η δεύτερη υπόθεση). Ενάμισι χρόνο μετά, καμία από τις δύο υποθέσεις δεν έχει επαληθευτεί.

Το μοναδικό αξιόπιστο συμπέρασμα από αυτά που αναφέρονται στην παραπάνω φράση είναι η εξαιρετικά μεγάλη – σε σχέση με πολλούς από τους υπόλοιπους β κορωνοϊούς- ικανότητα του να προσβάλλει τα ανθρώπινα κύτταρα, όπως αυτή είχε διαπιστωθεί σε διάφορες έρευνες (1, 2, 3, 4). Μάλιστα σε μία πρόσφατη έρευνα διαπιστώθηκε ότι ο SARS-CoV-2 μπορεί να προσδένεται στα ανθρώπινα κύτταρα καλύτερα από ότι στα κύτταρα των 14 ειδών ζώων που χρησιμοποιήθηκαν στα πειράματα της έρευνας. Στην ίδια έρευνα[18] διαπιστώθηκε ότι μόνο στον άνθρωπο ο ιός έχει και υψηλό δείκτη μολυσματικότητας και προκαλεί σοβαρή ασθένεια στο 5-10% όσων προσβάλλει. Με άλλα λόγια, η έρευνα απέδειξε ότι είναι ένας ιός εξαιρετικά προσαρμοσμένος για να προσβάλλει τον άνθρωπο.

Από τις δύο πρώτες υποθέσεις του άρθρου των Andersen et al. περνάμε ξαφνικά σε ένα συμπέρασμα που βασίζεται σε αυτές και εκφράζεται με απολυτότητα: “αυτό είναι ένα ισχυρό στοιχείο ότι ο SARS-CoV-2 δεν είναι το αποτέλεσμα ενός σκόπιμου χειρισμού”…

Τι ακριβώς είναι αυτό που προσπαθούν να κάνουν στο σημείο αυτό οι Andersen et. al; Παίρνουν ένα επιχείρημα της άλλης πλευράς (ότι ο ιός έχει εξαιρετικά μεγάλη ικανότητα προσβολής των ανθρώπινων κυττάρων, είναι δηλαδή εκ των προτέρων προσαρμοσμένος σε αυτά) και προσπαθούν να το αντιστρέψουν (λέγοντας ότι τα υπολογιστικά μοντέλα προβλέπουν ότι αυτή δεν είναι τέλεια, επομένως δεν είναι εργαστηριακός).

Για να υποστηρίξουν την υπόθεση τους, οι πέντε ερευνητές παραθέτουν ως παραπομπές δύο μελέτες. Στο άρθρο τους με τίτλο “Tα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι ο ιός δεν είναι προϊόν φυσικής εξέλιξης” oι Νορβηγοί επιστήμονες Birger Sørensen, Angus Dalgleish και Andres Susrud, διαπιστώνουν με μία δόση έκπληξης ότι στις δύο μελέτες αυτές όχι μόνο δεν υπάρχουν στοιχεία ή συμπεράσματα που να υποστηρίζουν την (υπο)θεση των πέντε ερευνητών, αλλά και ότι αυτά που διατυπώνονται σε αυτές είναι αντιθετικά σε αυτήν την υπόθεση.

Η πρώτη μελέτη είναι η πρώτη αναφορά-παραπομπή στις περίφημα υπολογιστικά μοντέλα. Η μελέτη αυτή αναφέρει ότι η συγκεκριμένη ικανότητα πρόσδεσης του SARS-CoV-2 στα ανθρώπινα κύτταρα επιβεβαιώνει την ακρίβεια των προβλέψεων ενός συγκεκριμένου υπολογιστικού μοντέλου για τη δομή του ιού. Αυτές όμως οι προβλέψεις βασίζονται σε δεδομένα που έχουν προέλθει από πειράματα “gain–of–function”, δηλαδή εργαστηριακά πειράματα γενετικού χειρισμού ιών, με στόχο την αύξηση της μολυσματικότητας και μεταδοτικότητας τους.

Και η δεύτερη μελέτη, όμως, δεν υποστηρίζει τον ισχυρισμό του άρθρου, καθώς εξετάζει δύο περιπτώσεις στελεχών ιών που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή ενός χιμαιρικού ιού που θα είχε αυξημένη ικανότητα προσβολής των ανθρώπινων κυττάρων.

Οι Νορβηγοί επιστήμονες καταλήγουν ως εξής, σχολιάζοντας την επιλογή αυτών των δύο μελετών για παραπομπές [19]: “Εξαρχής είμαστε επιφυλακτικοί με οποιαδήποτε δημοσίευση έχει τέτοια εξωφρενικά λάθη”.

Στην ενδιαφέρουσα μελέτη των Νορβηγών επιστημόνων περιγράφονται και κάποια άλλα παρόμοια χαρακτηριστικά του ιού που συνηγορούν υπέρ της εργαστηριακής του κατασκευής. Ένα από αυτά, για παράδειγμα, είναι το γεγονός ότι το 78,4% των αμινοξέων της πρωτεΐνης-ακίδας του SARS-CoV-2 έχει πολύ μεγάλη ομοιότητα με αυτά του ανθρώπινου οργανισμού. Σε μία άλλη μελέτη διαπιστώθηκε ότι το χαρακτηριστικό αυτό το έχει ο ιός από την πρώτη του κιόλας απομόνωση. “Αυτό είναι κάτι που δεν είναι συμβατό με τη φυσική εξέλιξη”, σχολιάζουν οι Νορβηγοί επιστήμονες. Στην ίδια μελέτη διαπιστώθηκε ότι όλες οι πρωτεΐνες του (όχι μόνο η πρωτεΐνη-ακίδα) είναι εξαιρετικά προσαρμοσμένες στον ανθρώπινο οργανισμό.

Σε κάποιες άλλες μελέτες (1, 2, 3) διαπιστώθηκε ότι η εξέλιξη του ιού είναι πολύ μικρή από τότε που εμφανίστηκε για πρώτη φορά, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει στους άλλους ιούς. Ο Jonathan Latham και η Allison Wilson, επιστήμονες, καθηγητές πανεπιστημίου και εκδότες της ιστοσελίδας επιστημονικού περιεχομένου “Independent Science News”, σχολίασαν το γεγονός αυτό λέγοντας ότι “αυτό είναι ένα πάρα πολύ αινιγματικό χαρακτηριστικό για έναν ιό που υποτίθεται ότι έχει μικρή επαφή με τα ανθρώπινα κύτταρα… το γενετικό του άλμα στον άνθρωπο έγινε πριν από την αρχή της πανδημίας” (1, 2, 3).

Απαντώντας στον ισχυρισμό του άρθρου περί μη εργαστηριακής προέλευσης, ο Stuart Newmann, καθηγητής βιολογίας, εκδότης του επιστημονικού περιοδικού “Biological Theory” και ένας από τους συγγραφείς του βιβλίου με τίτλο “Biotech Juggernaut”, παρατηρεί ότι πειράματα γενετικού χειρισμού στις συγκεκριμένες περιοχές-κλειδιά της δομής τους (η περιοχή πρόσδεσης υποδοχέα (RBD) στο ACE2 και το σημείο πρόσδεσης της φουρίνης) διεξάγονται εδώ και δύο δεκαετίες, κυρίως σε εργαστήρια της Κίνας και των ΗΠΑ. Παραθέτει, ως παράδειγμα, μία γνωστή έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2005, στην οποία έγινε γενετικός χειρισμός της περιοχής πρόσδεσης υποδοχέα (RBD) ενός κορωνοϊού SARS και σχολιάζει το γεγονός ότι οι συντάκτες του άρθρου παρέλειψαν να την λάβουν υπ’ όψιν τους: “είναι ακατανόητο το ότι οι συντάκτες του άρθρου δεν αναφέρουν αυτήν την μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Science”.

Σε μία ανάρτηση της ιστοσελίδας “Harvard to the Big House”, δίνεται μία απάντηση στον ίδιο ισχυρισμό-υπόθεση του άρθρου, κάνοντας αναφορά στις περιπτώσεις των ιών H5N1 και Η1Ν1. Ο ιοί αυτοί υποβλήθηκαν σε “passaging”, δηλαδή εισήχθησαν αλλεπάλληλες φορές στα κύτταρα μιας σειράς θηλαστικών, τα οποία δεν ήταν ξενιστές τους, έτσι ώστε να προσαρμοστούν σε αυτά και να «μάθουν» να τα προσβάλλουν. Μέσω πειραμάτων γενετικού χειρισμού κατορθώθηκε η πρωτεΐνη-ακίδα τους να αποκτήσει την ικανότητα που έχει ο SARS-CoV-2, δηλαδή να προσδένεται εύκολα στο ACE2 των ανθρώπινων κυττάρων. Με τη διαδικασία αυτή, η οποία δεν αφήνει πίσω της κανένα αποτύπωμα[20], απέκτησαν ένα γονιδίωμα που φαίνεται «φυσικό».

Η ιστοσελίδα σχολιάζει την υπόθεση που γίνεται στο άρθρο ως εξής: “επομένως, έχουμε να κάνουμε είτε με μία έρευνα που έγινε διεκπεραιωτικά (βαριεστημένα) είτε με μία συνειδητή απόκρυψη: Oι συντάκτες (του άρθρου) είτε δε γνωρίζουν τις μελέτες για αυτούς τους ιούς – οι οποίες αποσιωπήθηκαν κυρίως από τα επιστημονικά media– ή τις αποκρύπτουν σκόπιμα”.

Από την άλλη, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι οι Andersen et. al έχουν κάποιο δίκιο… Δε λένε ότι η εξαιρετικά μεγάλη και αξιοσημείωτη ικανότητα πρόσδεσης του ιού είναι αποτέλεσμα φυσικής επιλογής. Λένε ότι “είναι πολύ πιθανό η μεγάλη ικανότητα πρόσδεσης της πρωτεΐνης-ακίδας να είναι αποτέλεσμα φυσικής επιλογής” (η υπογράμμιση δική μας).Δηλαδή μπορεί να είναι, μπορεί όμως και να μην είναι… Αν δηλαδή, αυτή η ασυνήθιστη ικανότητα του που τον ξεχωρίζει από πολλούς από τους υπόλοιπους κορωνοϊούς ήταν αρκετά μικρότερη, πόσο πιθανό θα ήταν ο ιός να μην ήταν τεχνητός; Αναρωτιόμαστε πότε άραγε θα ήταν πολύ πιθανό -σύμφωνα με τους καλούς αυτούς επιστήμονες- να ήταν ο ιός τεχνητός. Αν ακολουθήσουμε τον συλλογισμό τους, μόνο αν άγγιζε το ιδανικό, το τέλειο. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, μας λένε, είναι πολύ πιθανό να μην είναι κατασκευασμένος… Δεν μπορεί να είναι «μονά ζυγά δικά τους». Κάτι δεν πάει καλά εδώ με τον συλλογισμό τους.

Η παραδοχή ότι ο ιός θα ήταν τεχνητός μόνο αν η ικανότητα πρόσδεσης του ήταν τέλεια, είναι εντελώς αυθαίρετη. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα χιμαιρικών ιών των οποίων η μολυσματικότητα και μεταδοτικότητα δεν είναι ιδανικές. Τα προϊόντα της έρευνας “gain-of-function”[21] είναι αποτελέσματα πειραματισμών, επομένως τις περισσότερες φορές απέχουν από το «ιδανικό» για διάφορους λόγους. Σε κάποιες περιπτώσεις η έρευνα φτάνει στο σημείο να δώσει τα επιθυμητά (για τους ερευνητές) αποτελέσματα. Επίσης, ένας μολυσματικός παράγοντας που διαρρέει από ένα εργαστήριο στο περιβάλλον σε ένα στάδιο στο οποίο η έρευνα δεν έχει ολοκληρωθεί, δε θα έχει τις «ιδανικές» ιδιότητες που θα είχε αν διέρρεε (με οποιοδήποτε τρόπο) μετά την ολοκλήρωση της έρευνας.

Δεν είναι το μόνο που δεν πάει καλά με αυτόν τον συλλογισμό. Όταν αρχίζεις το συλλογισμό σου με μία πιθανολογία, δεν μπορείς στην αμέσως επόμενη πρόταση να φτάνεις στο συμπέρασμα ότι “αυτό είναι ένα ισχυρό στοιχείο ότι ο SARS-CoV-2 δεν είναι το αποτέλεσμα ενός σκόπιμου χειρισμού” (η υπογράμμιση δική μας) και σαν γενικό συμπέρασμα να λες με βεβαιότητα ότι “οι αναλύσεις μας δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο SARS-CoV-2 δεν είναι ένα εργαστηριακό δημιούργημα ή ένας ιός που έχει υποστεί σκόπιμο γενετικό χειρισμό”. (οι υπογραμμίσεις δικές μας). Το άλμα από την πιθανότητα στη βεβαιότητα έχει ένα κενό, ένα σφάλμα ανακολουθίας, εκτός κι αν στη συνέχεια του κειμένου το κενό αυτό γεφυρώνεται.

Πόσο επιστημονικός μπορεί να είναι λοιπόν αυτός ο λόγος και ο τρόπος σκέψης των Andersen et. al; Aς δούμε τον συλλογισμό τους αντεστραμμένο, ας δούμε δηλαδή τον αντίθετο ισχυρισμό, διατυπωμένο με τον ίδιο τρόπο με τον δικό τους: “Είναι πολύ πιθανό η μεγάλη ικανότητα πρόσδεσης της πρωτεΐνης-ακίδας του SARS-CoV-2 στο ACE2 των ανθρώπινων κυττάρων να μην είναι προϊόν φυσικής επιλογής. Αυτό είναι ένα ισχυρό στοιχείο ότι ο SARS-CoV-2 είναι το αποτέλεσμα ενός σκόπιμου (γενετικού) χειρισμού”. Πώς σας φαίνεται; Τι θα λέγατεαν το διαβάζετε έτσι ακριβώς διατυπωμένο;

Υπάρχει όμως και ένα θέμα με την επίκληση των προβλέψεων κάποιων υπολογιστικών μοντέλων για την εξαγωγή συμπερασμάτων για την προέλευση του ιού. Στο άρθρο υπονοείται ότι αν κάποιος ήθελε να κατασκευάσει έναν τεχνητό κορωνοϊό, θα χρησιμοποιούσε κάποιο από τα μοντέλα που επικαλούνται οι συντάκτες του κειμένου προκειμένου να πετύχει ένα «ιδανικό» αποτέλεσμα. Ο συλλογισμός τους είναι ο εξής: ο SARS-CoV-2 δεν είναι σχεδιασμένος σύμφωνα με τις προβλέψεις αυτών των μοντέλων, επομένως “αυτό είναι ένα ισχυρό στοιχείο ότι δεν είναι το αποτέλεσμα ενός σκόπιμου (γενετικού) χειρισμού”.

Ο Μιχάλης Αντωνίου, καθηγητής μοριακής γενετικής στην Ιατρική Σχολή του King’s College στο Λονδίνο, είναι ένας από τους πολλούς επιστήμονες που βρίσκουν προβληματική την επίκληση τέτοιων μοντέλων στην περίπτωση αυτή, αφού το ποια θα είναι η εξέλιξη ενός ιού σε πραγματικές συνθήκες δεν μπορεί να προβλεφθεί από κανένα πρόγραμμα στον υπολογιστή: “το σύνθετο περιβάλλον ενός ζωντανού οργανισμού μπορεί να επιδράσει στην αποτελεσματικότητα με την οποία η πρωτεΐνη-ακίδα ενός κορωνοϊού βρίσκει τον υποδοχέα ACE2 και προσδένεται σε αυτόν. Μία RBD που έχει επιλεχθεί μέσω ενός πειραματικού συστήματος πιο ρεαλιστικού και πιο κοντινού στα δεδομένα του πραγματικού κόσμου, θα είναι το ίδιο ή και περισσότερο «ιδανική» για πρόσδεση στον υποδοχέα ACE2 από μία RBD που (έχει προβλεφθεί ότι ) είναι «ιδανική» από κάποιο μοντέλο στον υπολογιστή”. Επίσης σημειώνει ότι “θα πρέπει να αποδείξεις ότι η πρόβλεψη του προγράμματος του υπολογιστή που χρησιμοποίησες είναι σωστή, με απευθείας πειραματισμό σε έναν ζωντανό οργανισμό. Στην περίπτωση αυτής της υπόθεσης (που γίνεται στο άρθρο) αυτό δεν έχει γίνει, επομένως αυτή παραμένει αναπόδεικτη”.

Κατά συνέπεια, θεωρεί ότι “το γεγονός ότι ο SARS–CoV-2 δεν έχει την ίδια σειρά αμινοξέων με αυτήν κάποιων προγραμμάτων υπολογιστών, σε καμία περίπτωση δεν αποκλείει την πιθανότητα να είναι κατασκευασμένος εργαστηριακά”.

Η ιστοσελίδα GMWATCH κάνει έναν διαφορετικό παραλληλισμό: “κατ’ αναλογία, μπορούμε να εξισώσουμε την «έρευνα» του Andersen και των συναδέλφων του πάνω στην προέλευση του SARS–CoV-2 με μία έρευνα της αστυνομίας σε έναν θάνατο που έγινε με ύποπτο τρόπο και που είτε είναι δολοφονία είτε οφείλεται σε φυσικά αίτια. Αυτό που έκαναν ο Andersen και οι συνάδελφοί του ισοδυναμεί με το να ερευνήσει η αστυνομία το πτώμα και τον τόπο του εγκλήματος έχοντας σχεδιάσει στον υπολογιστή ένα προφίλ του δολοφόνου (στην περίπτωση που ήταν φόνος), κατόπιν να αποδεσμεύσει έναν βασικό ύποπτο επειδή δεν ταίριαζε στο προφίλ αυτό, και τέλος να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος οφείλεται σε φυσικά αίτια”.

2. Η θέση διάσπασης της φουρίνης

Ένα ακόμα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του SARS-CoV-2, που τον κάνει πιο μολυσματικό και μεταδοτικό, είναι η απόκτηση μίας θέσης διάσπασης της φουρίνης στο σημείο ένωσης των υποπεριοχών S1 και S2 της πρωτεΐνης-ακίδας του.

Οι Andersen et al.ισχυρίζονται ότι “η απόκτηση τόσο του πολυβασικού σημείου διάσπασης όσο και των Ο-γλυκανών συνηγορεί επίσης ενάντια στα σενάρια της εργαστηριακής προέλευσης”. Το επιχείρημα τους είναι ότι αυτή η απόκτηση προϋποθέτει παρατεταμένη κυτταρική καλλιέργεια ή “passage”, γεγονός, που, σύμφωνα με αυτούς, “θα απαιτούσε να έχει γίνει εκ των προτέρων απομόνωση ενός προγονικού ιού (του SARS–CoV-2) με πολύ μεγάλη συγγένεια με αυτόν. Όμως, δεν έχει περιγραφεί μέχρι τώρα μία τέτοια εργασία”.

Tέλος, καταλήγουν στην αγαπημένη τους πιθανολογία: “η δημιουργία των προβλεπόμενων 0-γλυκανών είναι επίσης μη πιθανό (“unlikely”) να έχει συμβεί με την τεχνική του passage σε κυτταρικές καλλιέργειες, καθώς τα χαρακτηριστικά αυτά υποδηλώνουν την συμμετοχή ενός ανοσοποιητικού συστήματος”.

Η Rossana Segreto και ο Yuri Deigin είναι δύο από τους πολλούς επιστήμονες που δε συμφωνούν με τους ισχυρισμούς τους. Στο άρθρο τους με τίτλο “Η γενετική δομή του SARS‐CoV‐2 δεν αποκλείει την εργαστηριακή του προέλευση” γίνεται αναφορά σε έρευνες στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν μέθοδοι ένθεσης ενός πολυβασικού σημείου διάσπασης σε μολυσματικούς κορωνοϊούς βρογχίτιδας, με αποτέλεσμα την αύξηση της παθογονικότητας των ιών αυτών.

Στο ίδιο άρθρο σημειώνουν ότι υπάρχουν μελέτες που αποδεικνύουν ότι οι Ο-γλυκάνες “θα μπορούσαν να προστεθούν στο εργαστήριο μέσω στοχευμένης μεταλλαξιγένεσης στο σημείο (διάσπασης)ή θα μπορούσαν να προκύψουν κατά την πορεία πειραμάτων in vivo σε ποντίκια BLT-L που έχουν μεταμοσχευμένους ανθρώπινους πνεύμονες και αυτόλογο ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημαή σε ποντίκια που εκφράζουν τον υποδοχέα ACE2 των ανθρωπίνων κυττάρων”.Αναφέρουν, επίσης, περιπτώσεις πειραμάτων που βασίστηκαν σε άμεσο εμβολιασμό ιών σε θηλάζοντα ποντίκια. Όπως περιγράφουν λεπτομερώς σε μία μελέτη τους οι Sirotkin and Sirotkin,εξανθρωπισμένα ποντίκια και άλλα ζώα με παρόμοια δομή ACE2 έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν σε πειράματα κυτταρικών καλλιεργειών, οι οποίες, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της μελέτης αυτής, θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει την τέλεια προσαρμογή της περιοχής πρόσδεσης υποδοχέα (RBD) κάποιων ιών στο ACE2 των ανθρώπινων κυττάρων.

Σχετικά με τη θέση διάσπασης της φουρίνης, οι Andersen et al.αναφέρουν αρχικά ότι “οι επιπτώσεις της ύπαρξης πολυβασικής θέσης διάσπασης της φουρίνης στον SARS‐CoV‐2 είναι άγνωστες”. Αμέσως μετά γράφουν ότι πειράματα έχουν δείξει ότι “βελτιώνει την ενδοκυτταρική διάχυση του ιού, χωρίς να επιδρά στην είσοδο του στα κύτταρα”. Στη συνέχεια αναφέρουν ότι δίνει στους ιούς MERS-CoV των νυχτερίδων την ικανότητα να προσβάλλουν τα ανθρώπινα κύτταρα και ότι οι ιοί της γρίπης των πτηνών μπορούν να αποκτήσουν  θέση διάσπασης της φουρίνηςμέσω τηςτεχνικής “passage”, δηλαδή μέσω του γενετικού τους χειρισμού.

Στο άρθρο των Segreto και Deigin διαβάζουμε σχετικά :“Νέες μελέτες που έχουν γίνει από διάφορες επιστημονικές ομάδες έχουν ταυτίσει αυτή τη θέση ενεργοποίησης ως αυτή που πιθανώς προσδίδει στον ιό την ικανότητα να μεταδίδεται αποτελεσματικά στον ανθρώπινο πληθυσμό και να προσβάλλει πολλά όργανα του ανθρώπινου σώματος”. Επίσης, αναφέρουν μία μελέτη η οποία έχει υποδείξει ότι αυτή η θέση ευθύνεται για την ικανότητα διάδοσης του ιού σε διαφορετικούς ξενιστές.

Ο Stuart Newmann σημείωσε ότι σε μία από τις παραπομπές του ίδιου του άρθρου των Andersen et al. -στο οποίο υποστηρίζεται η φυσική προέλευση της θέσης διάσπασης της φουρίνης- περιγράφεται η εργαστηριακή της ένθεση σε έναν παρόμοιο κορωνοϊό.

O Νewmann πιστεύει ότι κάποια από τα δομικά στοιχεία του SARS-CoV-2 είχαν κατασκευαστεί στο εργαστήριο με γενετικό χειρισμό, πριν αυτός φτάσει να προσβάλλει τον ανθρώπινο πληθυσμό, και ότι είναι πολύ πιθανό ο ιός να υπήρχε στο “stock” κάποιου εργαστηρίου, έχοντας προηγουμένως υποστεί γενετικό χειρισμό. Διευκρινίζει ότι δεν πιστεύει ότι τα στοιχεία αυτά του ιού είχαν εισαχθεί σκόπιμα στον ιό για να αυξήσουν την παθογένεια του. Όπως και να’ χει, έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι τα πειράματα γενετικού χειρισμού ιών για οποιοδήποτε λόγο και να γίνονται, είναι άκρως επικίνδυνα για τον ανθρώπινο πληθυσμό.

Στις 22 Φεβρουαρίου 2020 ο Fang Chi-tai, καθηγητής στο κρατικό πανεπιστήμιο της Taiwan, είχε δώσει μία διάλεξη στην οποία έκανε την παρατήρηση ότι η θέση πρόσδεσης της φουρίνης στον SARS-CoV-2 είναι ασυνήθιστη (“anomalous”). “Είναι απίθανο τα τέσσερα αμινοξέα (R–R–A–R) να έχουν προστεθεί με φυσικό τρόπο· οι φυσικές μεταλλάξεις είναι μικρότερης κλίμακας και γίνονται με τυχαίο τρόπο”, είπε στη διάλεξη αυτή, προσθέτοντας ότι είναι πιθανό τα αμινοξέα αυτά να έχουν προστεθεί εργαστηριακά. Το στοιχείο αυτό δεν εξετάστηκε στην μελέτη των Andersen et al.

Πιο πάνω εξετάσαμε τις απόψεις που αναλύονται στο άρθρο σχετικά με την ιδιαιτερότητα δύο βασικών χαρακτηριστικών του SARS-CoV-2: την περιοχή πρόσδεσης υποδοχέα (RBD) και την θέση διάσπασης της φουρίνης του SARS-CoV-2. Οι Andersen et al. παρέλειψαν να αναφέρουν ότι ο ιός απέκτησε αυτά τα δύο χαρακτηριστικά σχεδόν ταυτόχρονα, γεγονός που αδυνατίζει αισθητά το επιχείρημα περί φυσικής προέλευσης του. Τους το υπενθυμίζουν οι Segreto και Deigin: “η ταυτόχρονη απόκτηση από τον SARS‐CoV‐2 αυτών των δύο χαρακτηριστικών είναι λιγότερο πιθανό να είναι φυσική (από εργαστηριακή) ή να έχει προκληθεί μόνο από κυτταρικές καλλιέργειες”.  

3. Η υπόθεση της φυσικής προέλευσης του ιού

Οι υπογράφοντες το άρθρο ισχυρίζονται ότι “αν ο SARS–CoV-2 είχε υποστεί γενετικό χειρισμό, πιθανώς θα είχε χρησιμοποιηθεί κάποια από τις διάφορες μεθόδους αντίστροφης γενετικής που είναι διαθέσιμες για τους β κορωνοϊούς. Ωστόσο, τα γενετικά δεδομένα δείχνουν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο SARS-CoV-2 δεν έχει προέλθει από τη μοριακή δομή κανενός από τους κορωνοϊούς που είχαν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν”.

Και εδώ έχουμε ένα λογικό άλμα: από το “πιθανώς” της πρώτης διαπίστωσης φτάνουμε στο “πέρα από κάθε αμφιβολία” της δεύτερης. Μεταξύ των δύο διαπιστώσεων-συμπερασμάτων υπάρχει ένα χάσμα. Αυτό είναι ότι ο ιός θα μπορούσε να έχει προέλθει εργαστηριακά με τη χρήση κάποιων άλλων – ευρέως χρησιμοποιούμενων και συνεπώς γνωστών στους ερευνητές- μεθόδων, οι οποίες, κατά έναν περίεργο τρόπο, δεν αναφέρονται καθόλου στο άρθρο.

O Μιχάλης Αντωνίου διάβασε το άρθρο και έστειλε στο Nature ένα σχόλιο με τίτλο “O SARS-CoV-2 θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί σε εργαστήριο με χειρισμό”. Στο σχόλιο ανέφερε ότι τα δεδομένα που παραθέτονται στο άρθρο δεν αποκλείουν την πιθανότητα ο ιός να έχει δημιουργηθεί εργαστηριακά με μία άλλη μέθοδο, αυτήν της κατευθυνόμενης εξέλιξης. Εξηγεί επίσης ότι η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται συχνά για να επιλεγούν πρωτεΐνες-ακίδες με μεγάλη ικανότητα μολυσματικότητας των ανθρώπινων κυττάρων. Αυτό το στοιχείο δεν μπορεί να μην το γνώριζαν πέντε επιστήμονες που ασχολούνται τόσα χρόνια με αυτού του είδους τα πειράματα. Επίσης, αναφέρει ότι για τη χρήση αυτής ακριβώς της μεθόδου σε ένζυμα, τρεις ερευνητές τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 2018, γεγονός που θα πρέπει επίσης να θυμούνται οι πέντε υπογράφοντες το άρθρο.

Το Nature αρνήθηκε να δημοσιεύσει το σχόλιο του Αντωνίου με την αιτιολογία ότι “δεν έχουμε την αίσθηση ότι (το σχόλιο) προάγει την κατανόηση του άρθρου ή αποσαφηνίζει κάτι που συνεισφέρει στην κατανόηση του”!  

Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ; Οι υπογράφοντες το άρθρο κατέληξαν σε ένα συμπέρασμα για ένα σημαντικό θέμα που ενδιαφέρει το κοινό, μη λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους ένα στοιχείο, το οποίο σίγουρα γνώριζαν. Ένας άλλος επιστήμονας το επισημαίνει, συμβάλλοντας στην σφαιρική ενημέρωση των αναγνωστών. Η ιστοσελίδα που δημοσίευσε το άρθρο αρνείται να το δημοσιεύσει. Αν όμως οι αναγνώστες του άρθρου γνώριζαν το στοιχείο που η ιστοσελίδα αρνήθηκε να δημοσιεύσει, θα ήταν σε θέση να αξιολογήσουν καλύτερα και το συμπέρασμα που έβγαλαν οι ερευνητές, και το άρθρο, και τους ίδιους τους ερευνητές, αλλά και για όσους αναπαράγουν τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν, παρουσιάζοντας τα ως «ατράνταχτα».

Το περιστατικό της λογοκρισίας-αποσιώπησης του σχολίου του Μιχάλη Αντωνίου από το Nature δείχνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο με ποιες μεθοδεύσεις επιχειρείται –σε πρώτο βαθμό– να επιβληθεί η κυρίαρχη επιστημονική άποψη και να παγιωθεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως η μόνη έγκυρη και αξιόπιστη. «Επιστήμονες» και «επιστημονικές ιστοσελίδες» την παράγουν-κατασκευάζουν, αποσιωπώντας οποιαδήποτε άλλη άποψη δεν είναι συμβατή με τα συμφέροντα τους και κυρίως με αυτά των αφεντικών τους. Σε δεύτερο βαθμό, η άποψη αυτή θα διαχυθεί στην κοινωνία από τα πολυπλόκαμα μέσα μαζικής προπαγάνδας, με μία επαναλαμβανόμενη πλύση εγκεφάλου, παρουσιαζόμενη ως θέσφατο: «η άποψη των επιστημόνων» ή «η φωνή της επιστήμης». Σε τρίτο βαθμό, η διάχυση διευρύνεται, όταν πάρουν τη σκυτάλη της προπαγάνδας οι ίδιοι οι τελικοί της αποδέκτες, αναπαράγοντας την άκριτα: «εμείς πιστεύουμε αυτά που λέει η επιστήμη».

Όταν σε μία συνέντευξη ζητήθηκε από τον Αντωνίου να σχολιάσει το γεγονός ότι οι υπογράφοντες το άρθρο παρέλειψαν να συμπεριλάβουν στο συλλογισμό τους την ύπαρξη κάποιων μεθόδων γενετικού χειρισμού ιών όπως αυτήν που ανέφερε αυτός στο σχόλιο του, αυτός απάντησε: “αυτό δείχνει ότι τα συμπεράσματα των συντακτών του άρθρου σχετικά με το αν θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιηθεί γενετικός χειρισμός δεν έλαβαν υπ’ όψιν τους όλα τα διαθέσιμα δεδομένα”.

Τον Μάιο του 2020 ο Richard Ebright μας υπενθύμισε ότι το 2017 κάποιοι επιστήμονες του Ινστιτούτου Ιολογίας της Wuhan (μεταξύ των οποίων η επικεφαλής του, η Shi Zhengli) είχαν δημοσιεύσει μία μελέτη πάνω στη μολυσματικότητα τεσσάρων χιμαιρικών ιών, στους οποίους είχε αναμιχθεί γενετικό υλικό από διάφορους κορωνοϊούς που ομοιάζουν στον SARS, με σκοπό την αποτελεσματικότερη προσβολή των ανθρώπινων κυττάρων από αυτούς. Στα πειράματα τους χρησιμοποιήθηκε μία μέθοδος (“seamless ligation”) η οποία δεν αφήνει ίχνη του γενετικού χειρισμού που έχει πραγματοποιηθεί.

Δεν μπορεί κανείς από τους πέντε ερευνητές να μην είχε διαβάσει κάτι γι’ αυτήν την τόσο γνωστή στις ΗΠΑ μελέτη: Η έρευνα της Wuhan χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργιών και Μεταδοτικών Ασθενειών των ΗΠΑ (National Institute of Allergy and Infectious Diseases, ΝΑΙD), στο οποίο επικεφαλής είναι ο Anthony Fauci, μέσω της EcoHealth Alliance του Peter Daszak. Τα δύο αυτά πρόσωπα-κλειδιά του ερευνητικού προγράμματος ανήκουν στο στενό τους περιβάλλον.

Ακόμα και να μην γνώριζαν τίποτα από τα προαναφερθέντα, δεν μπορεί να μην γνώριζαν τις έρευνες του Ralph Baric, του «πατριάρχη» της έρευνας “gain-of-function”, και ενός από τους επιστήμονες που έχουν χρησιμοποιήσει κατά κόρον τεχνικές γενετικού χειρισμού ιών που δεν αφήνουν ίχνη πίσω τους, δηλαδή δεν επιτρέπουν τον εντοπισμό του γενετικού αυτού χειρισμού. Γι’ αυτό ονομάστηκαν «αόρατες» (“no-see-um”) από τον ίδιο τον Baric. Μάλιστα, τo 2006 o Βaric και άλλοι δύο επιστήμονες πατένταραν μία από αυτές τις μεθόδους.

Τα παραδείγματα είναι πολλά. Θα αναφέρουμε ένα ακόμα από αυτά: Σε μία πρόσφατη μελέτη τους με τίτλο “Η γενετική δομή του SARS‐CoV‐2 δεν αποκλείει την εργαστηριακή του προέλευση” η Rossana Segreto και ο Yuri Deigin έκαναν μία αναφορά στη μέθοδο που ανέφερε ο Μιχάλης Αντωνίου, σε ένα μέρος του άρθρου τους στο οποίο σχολίαζαν μερικά σημεία εκείνου των Andersen et.al.: “Τόσο η θέση διάσπασης όσο και η συγκεκριμένη περιοχή πρόσδεσης υποδοχέα (RBD) (των κορωνοϊών που προέρχονται από τις νυχτερίδες και που αρχικά δεν ήταν ικανοί να προσδεθούν σε ανθρώπινους υποδοχείς) θα μπορούσαν να προκύψουν από κατευθυνόμενη μεταλλαξιγένεση, μία διαδικασία που δεν αφήνει σημάδια πίσω της”.

Η ίδια μελέτη παραπέμπει σε μία άλλη, προκειμένου να τεκμηριώσει την εξής διαπίστωση: “Ο γενετικός χειρισμός του SARS‐CoV‐2 θα μπορούσε να έχει γίνει σε οποιοδήποτε εργαστήριο του κόσμου το οποίο θα είχε πρόσβαση στην αλληλουχία της μοριακής δομής (του ιού) και τον κατάλληλο εξοπλισμό, και δε θα άφηνε κανένα ίχνος πίσω του. Οι σύγχρονες τεχνολογίες που βασίζονται σε συνθετικές γενετικές πλατφόρμες επιτρέπουν την αναδημιουργία ιών από τη γονιδιωματική τους αλληλουχία, χωρίς να απαιτείται κάποιο φυσικό απομόνωμα”. Κάποιος από τους πέντε υπογράφοντες το άρθρο θα πρέπει να είχε διαβάσει τη μελέτη των Segretto και Deigin στα αγγλικά.

Τέλος, και ο ερευνητής και καθηγητής βιοπληροφορικής Jacques Van Helden καταρρίπτει τον ισχυρισμό των Andersen et al. ότι «o SARS-CoV-2 δεν έχει προέλθει από τη μοριακή δομή κανενός από τους κορωνοϊούς που είχαν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν”. Σε μία παρουσίαση του ανέλυσε ότι οι εργαστηριακοί ιοί μπορούν να είναι διαφορετικοί από οποιονδήποτε γνωστό ιό. Πρόκειται για μία βασική γνώση ιολογίας, που κατέχουν όσοι ασχολούνται με πειράματα δημιουργίας εργαστηριακών ιών.

Όμως και στην περίπτωση αυτή οι Andersen et.al έχουν κάποιο δίκιο… Δεν έγραψαν ότι είχε χρησιμοποιηθεί κάποια μέθοδος αντίστροφης γενετικής που θα άφηνε ίχνη. Έγραψαν ότι πιθανώς να είχε χρησιμοποιηθεί κάποια από αυτές.Δηλαδή,σύμφωνα με τη διατύπωση τους,μπορεί να είχε χρησιμοποιηθεί κάποια άλλη μέθοδος, εκτός αυτών. Στην περίπτωση αυτή, όμως, το δεύτερο συμπέρασμα τους ότι ο ιός δεν μπορεί να έχει προέλθει με γενετικό χειρισμό δεν ισχύει, ειδικά αν αυτή η άλλη μέθοδος δεν αφήνει ίχνη πίσω της.  

Είναι αξιοσημείωτο πως το άρθρο δεν απορρίπτει την πιθανότητα οι μεταλλαγές του ιού να μην είναι φυσικές: “Θεωρητικά, είναι πιθανό οι μεταλλαγές της RBD του SARS–CoV-2 να οφείλονται σε προσαρμογή κατά την αναπαραγωγή του σε κυτταροκαλλιέργειες, όπως έχει παρατηρηθεί σε μελέτες των κορωνοϊών SARS”. Στη συνέχεια η πιθανότητα αυτή απορρίπτεται γιατί αξιολογείται αυθαίρετα ως λιγότερη πιθανή σε σύγκριση με την πιθανότητα να είναι φυσικές, λόγω του ότι “έχει βρεθεί ότι κάποιοι κορωνοϊοί SARS των παγκολίνων έχουν παρόμοια RBD (με αυτή του SARS–CoV-2)”. Αμέσως πιο κάτω θα εξετάσουμε πόσο βάσιμη είναι η υπόθεση περί παγκολίνων.

4. Ο ανύπαρκτος ενδιάμεσος ξενιστής

Ένα από τα προαπαιτούμενα της φυσικής προέλευσης του ιού είναι η ύπαρξη τουλάχιστον ενός ενδιάμεσου ξενιστή. Περίπου δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας αυτός ο ενδιάμεσος ξενιστής δεν έχει βρεθεί. Το γεγονός αυτό έχει στεναχωρήσει αλλά δεν έχει πτοήσει τους κατασκευαστές και υπερασπιστές του αφηγήματος της φυσικής προέλευσης του SARS-CoV-2. Τους έχει στεναχωρήσει γιατί το αφήγημα τους είναι διάτρητο και επομένως δεν επιτελεί τον σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκε. Δεν τους πτοεί όμως, αφού επιδίδονται σε εικασίες κάθε είδους. Μάλιστα μερικοί επιχειρούν απεγνωσμένα να μετατρέψουν τις εικασίες αυτές σε ενδείξεις ή και αποδείξεις, φλερτάροντας επικίνδυνα με την γραφικότητα, αν όχι με την ηλιθιότητα.

Η εικασία των Andersen et al. σχετίζεται με τους παγκολίνους και συγκεκριμένα με αυτούς από τη Μαλαισία που εισήχθησαν παράνομα στην επαρχία Guangdong της Κίνας. Σύμφωνα με όσα πίστευαν τότε οι υπογράφοντες το άρθρο, οι παγκολίνοι αυτοί προσβάλλονται από κορωνοϊούς, μερικοί από τους οποίους έχουν ομοιότητες με τον SARS-CoV-2. Από αυτήν την διαπίστωση οι υπογράφοντες του άρθρου κάνουν ένα λογικό άλμα: “η RBD μερικών από τους κορωνοϊούς των παγκολίνων έχει μεγάλες ομοιότητες με αυτήν του SARS-CoV-2. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι η βελτιστοποίηση της πρωτεΐνης-ακίδας του SARS-CoV-2 για να μπορεί να προσδένεται στο ανθρώπινο ACE2 είναι αποτέλεσμα φυσικής επιλογής” … Αυτό σημαίνει άρτια επιστημονική τεκμηρίωση, βασισμένη σε ορθολογικά επιχειρήματα…

Αμέσως πιο κάτω προσπερνούν με ευκολία το γεγονός ότι οι κορωνοϊοί αυτοί δεν έχουν πολυβασικό σημείο πρόσδεσης, όπως ο SARS-CoV-2 και το ότι δεν υπάρχει ενδιάμεσος ξενιστής: “υπάρχουν πολύ λίγα δείγματα από την μεγάλη ποικιλία κορωνοϊών των νυχτερίδων και άλλων ειδών”. Αμέσως μετά, συνεχίζουν απτόητοι την εικοτολογία σχετικά με αυτόν -τον πολυπόθητο και δυστυχώς γι’ αυτούς ανύπαρκτο- ενδιάμεσο ξενιστή: “για να αποκτήσει ένας προγονικός ιός και την πολυβασική θέση διάσπασης και τις απαραίτητες μεταλλάξεις στην πρωτεΐνη-ακίδα για να μπορεί να προσδένεται στο ανθρώπινο ACE2, ένας ζωικός ξενιστής (του) θα πρέπει πιθανώς να έχει μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα (έτσι ώστε να μπορεί να προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό η φυσική επιλογή) και ένα γονίδιο που να κωδικοποιεί το ACE2, το οποίο να είναι παρόμοιο του αντιστοίχου του ανθρώπου”.

Επειδή λοιπόν δε βρίσκουν έναν ενδιάμεσο ξενιστή, κάνουν μία άλλη υπόθεση με μια ακόμα μεγαλύτερη δόση πολλαπλής πιθανολογίας: “είναι πιθανό ένας προγονικός ιός του SARS-CoV-2 να μεταπήδησε στον άνθρωπο, αποκτώντας τα γονιδιακά χαρακτηριστικά που περιγράφηκαν πιο πάνω μέσω της προσαρμογής του (στον άνθρωπο) κατά τη διάρκεια της μετάδοσης από άνθρωπο σε άνθρωπο, η οποία δεν έχει εντοπιστεί”. (οι υπογραμμίσεις δικές μας).

Πρόσφατες μελέτες (1, 2) που πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2020 απέδειξαν ότι οι παγκολίνοι της Μαλαισίας που εισήχθησαν στην Κίνα δεν είναι ξενιστές κορωνοϊών, οπότε η αλληλουχία υποθέσεων των Andersen et al. σταματά στην αρχή της. Ακόμα και κάποιοι από αυτούς να ήταν, θα πρέπει να εξηγηθεί από τους συντάκτες του άρθρου πως άρχισε η πανδημία στη Wuhan, η οποία απέχει από την Guangdong πάνω από 1.000 χιλιόμετρα.

Στο άρθρο αναζητείται ο ενδιάμεσος ξενιστής στην αγορά Huanan της Wuhan: “καθώς πολλά πρώιμα κρούσματα COVID-19 συνδέθηκαν με τη αγορά Huanan της Wuhan, είναι πιθανό ότι κάποιο ζώο-ξενιστής ήταν παρόν στο σημείο αυτό”. Και αυτή η πιθανολογία σταματά εν τη γενέσει της. Τον Μάιο του 2020 αποκλείστηκε το ενδεχόμενο η αρχή της πανδημίας να είναι η αγορά της Wuhan (1, 2).

Επίσης, στο άρθρο γίνεται μία ακόμα υπόθεση, “είναι πιθανό ότι οι νυχτερίδες[24] να ήταν ο φυσικός ξενιστής του προγονικού ιού του SARS–CoV-2”. Σε μία μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 2020 διαπιστώθηκε ότι ο SARS-CoV-2 δεν μπορεί να αναπαραχθεί στο νεφρό ή στους πνεύμονες των νυχτερίδων του είδους Rhinolophus sinicus. Από αυτό το γεγονός συμπεραίνεται ότι ο ιός δεν μπορεί να είναι το αποτέλεσμα ενός πρόσφατου γενετικού άλματος (“spillover”).

Το άρθρο κρατά τα προσχήματα και κάνει μία σύντομη αναφορά στην πιθανότητα της εργαστηριακής διαρροής, αλλά την προσπερνά γρήγορα. Οι πέντε υπογράφοντες το άρθρο παραδέχονται ότι πειράματα γενετικού χειρισμού ιών γίνονται εδώ και πολλά χρόνια σε όλον τον κόσμο, σε εργαστήρια με βαθμό ασφαλείας BSL-2. Τις πολυάριθμες διαρροές επικίνδυνου γενετικού υλικού από αυτά τις ονομάζουν “στιγμές”: “έχουν καταγραφεί στιγμές εργαστηριακών διαρροών κορωνοϊών SARS”. Όταν κάποιος έχει το θράσος να αποκαλεί “στιγμές” τις δεκάδες γνωστές διαρροές ιών και άλλων παθογόνων, που έχουν προκαλέσει επιδημίες και έχουν καταστρέψει ή στερήσει εκατομμύρια ζωές σε όλον τον πλανήτη[25], τότε είναι ένας αδίστακτος παραχαράκτης της πραγματικότητας. Αν δε, συμμετέχει και ο ίδιος στο πολύ βρώμικο και επικίνδυνο παιχνίδι των πειραμάτων εργαστηριακής κατασκευής χιμαιρικών ιών, τότε είναι συνένοχος στο διαρκές έγκλημα που συντελείται εδώ και δύο τουλάχιστον δύο δεκαετίες και που κορυφώθηκε με την πρόσφατη πανδημία. Ως τέτοιος πρέπει αν κριθεί, όσους επιστημονικούς μανδύες και να φοράει.

Τα προβλήματα είναι πια πολλά (και) γι’ αυτόν τον πυλώνα του αφηγήματος της φυσικής προέλευσης του SARS–CoV-2.Το γεγονός ότι και αυτός καταρρέει αργά αλλά σταθερά έχει αφήσει έκθετους όσους ανέλαβαν την κατασκευή του αλλά και αυτούς τους μηχανισμούς που ανέλαβαν την διάδοση-προπαγάνδιση του. Γι’ αυτούς τους τελευταίους θα γράψουμε μερικά πράγματα στο τρίτο μέρος του αφιερώματος.

———————————————–

[1] Διαπλεκόμενος Βρετανός επιστήμονας, διευθυντής του χρηματοδοτικού οργανισμού Wellcome Trust με έδρα το Λονδίνο (με ίδια κεφάλαια 29,1 δισεκατομμύρια λίρες) και μέλος της Συμβουλευτικής Επιστημονικής Επιτροπής της Μεγάλης Βρετανίας για Καταστάσεις Εκτάκτου Ανάγκης. Έχει στενές σχέσεις με Κινέζους καθεστωτικούς επιστήμονες, μεταξύ των οποίων ο George Gao και η Shi Zhengli. Είναι ένας από τους υπογράφοντες την ανοιχτή επιστολή που «έστησε» ο Peter Daszak λίγες μέρες μετά. Ο Farrar και ο Fauci είναι μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Επιτροπής Παρακολούθησης της Παγκόσμιας Ετοιμότητας (Global Preparedness Monitoring Board, GPMB), η οποία ανήκει στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και στην Παγκόσμια Τράπεζα.

[2] Στο email αναφέρει με τα μικρά τους ονόματα τους Edward Holmes, Robert Garry και Michael Farzan. Οι δύο πρώτοι εμφανίζονται ως συνυπογράφοντες το άρθρο του Andersen με το οποίο θα ασχοληθούμε αναλυτικά στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος στην κατασκευή και κατάρρευση του αφηγήματος της φυσικής προέλευσης του SARS-CoV-2.

[3] Όπως ακριβώς είχε ζητήσει ο Farrar να γίνει η τηλεδιάσκεψη σε ένα email που έστειλε στους συμμετέχοντες σε αυτήν. Κρατήθηκε μυστική μέχρι τα μέσα του 2021, οπότε δημοσιεύτηκαν μερικά από τα emails που ανταλλάχθηκαν πριν από αυτήν.

[4] Θεωρητικά είναι προϊστάμενος του Fauci. 

[5] Πρώην ανώτερο στέλεχος και μέτοχος του φαρμακευτικού κολοσσού GlaxoSmithKline και νυν ανώτερος επιστημονικός σύμβουλος της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου.

[6] Ένας από τους υπογράφοντες την ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στο Lancet.

[7] Από τους πρωτεργάτες των πειραμάτων εργαστηριακής κατασκευής χιμαιρικών ιών.

[8] Οι δύο τελευταίοι είναι δύο από τους πέντε διαπλεκόμενους επιστήμονες που υπογράφουν το άρθρο “Τhe proximal origins of SARS-CoV-2”, που θα εξετάσουμε πιο κάτω.

[9] Στο πρωτότυπο κείμενο “Ferrets Committee”. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται ανεπίσημα στις ΗΠΑ για αυτές τις επιτροπές.

[10] Τον Σεπτέμβριο του 2019 η GPMB δημοσίευσε μία έκθεση, στην οποία ανέφερε ότι “ο πλανήτης δεν είναι προετοιμασμένος για μία πανδημία που θα έχει προκληθεί από έναν γρήγορα αερομεταφερόμενο ιό που θα μπορούσε να σκοτώσει μέχρι 80 εκατομμύρια ανθρώπους, να αναστατώσει τις οικονομίες και να προκαλέσει κοινωνικό χάος”.

[11] Ένα άλλο μέλος του διοικητικού συμβουλίου της GPMB είναι ο Κινέζος ιολόγος George Fu Gao, γενικός διευθυντής του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών της Κίνας. Ο Gao διατηρεί καλές σχέσεις με τη Wuhan και το εργαστήριο του Galveston (1, 2), το οποίο αυτοπαρουσιάζεται ως “κατασκευασμένο με επιχορήγηση του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Μεταδοτικών Ασθενειών (NIAID)”, του οποίου επικεφαλής είναι ο Fauci. Είπατε κάτι για διαπλοκή;

[12] Επειδή το άρθρο έχει «κατέβει» από την ιστοσελίδα, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

[13] Ο δεύτερος λόγος αυτής της άμεσης καταστολής ήταν η δημοσίευση λίγες μέρες πιο πριν από την ιστοσελίδα ενός άλλου άρθρου που ενόχλησε το Twitter και τα αφεντικά του.

[14] Με τον όρο “παραπληροφόρηση” στοχοποίησε την άποψη όσων δε συμφωνούσαν με το νεογέννητο αφήγημα της φυσικής προέλευσης του SARS-CoV-2.

[15] Tου Αndrew Rambaut, ενός από τους πέντε υπογράφοντες το άρθρο.

[16] Το περιεχόμενο του email του Chen δεν το γνωρίζουμε, επειδή διαγράφηκε πριν από τη δημοσιοποίηση των emails.

[17] Ετοιμαστείτε για κατάχρηση των όρου “πιθανό” σε όλες τις παραλλαγές του. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη αρνητικό. Γίνεται προβληματικό όταν η πιθανότητα χρησιμοποιείται ως βάση για την οικοδόμηση ενός συμπεράσματος που θα ονομαστεί “αδιαμφισβήτητο”.

[18] Την οποία αποσιώπησαν τα αποκαλούμενα μέσα ενημέρωσης.

[19] Κάτι ανάλογο παρατηρήσαμε και στις παραπομπές της ανοιχτής επιστολής που δημοσιεύτηκε στο «Τhe Lancet». 

[20] Στις 5 Μαρτίου 2020 η ιστοσελίδα Science έγραψε ότι “δεν υπάρχουν σημάδια γενετικού χειρισμού στο γονιδίωμα τουSARS-CoV-2 ”. Την 1^η Μάιου 2020, η ιστοσελίδα ΒΒC News έγραψε ότι “η μελέτη του γονιδιώματος του SARS-CoV-2 δε βρήκε σημάδια ότι ο ιός είχε υποστεί γενετικό χειρισμό (ότι ήταν κατασκευασμένος)”. To ερώτημα είναι πολύ απλό: Είναι δυνατόν αυτά τα τόσο «έγκυρα» και «αξιόπιστα» μέσα να μην γνωρίζουν ότι υπάρχουν μέθοδοι γενετικού χειρισμού ιών που δεν αφήνουν κανένα ίχνος πίσω τους (1, 2, 3) ;

[21] Έρευνα μέσω της οποίας κάποιοι ιοί εισάγονται επαναλαμβανόμενες φορές στα κύτταρα ενός ζώου που δεν είναι ξενιστής τους και μεταλλάσσονται γενετικά με σκοπό να προσαρμοστούν σε αυτό, και σταδιακά να αυξηθεί η μολυσματικότητα και η μεταδοτικότητα τους.

[22] Αλλεπάλληλες εισαγωγές ιών στα κύτταρα μιας σειράς ζώων, τα οποία δεν είναι ξενιστές τους, έτσι ώστε να προσαρμοστούν σε αυτά και να «μάθουν» να προσβάλλουν.

[23] Εννούν τη θέση διάσπασης της φουρίνης.

[24] Αμέσως πιο κάτω αναφέρεται το είδος Rhinolophus sinicus.

[25] Δεν κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε εδώ τα πάμπολλα καταγεγραμμένα περιστατικά διαρροών επικίνδυνου γενετικού υλικού. Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος καταγράψαμε μερικές από αυτά. Εύκολα μπορεί κάποιος να βρει στο διαδίκτυο άρθρα που αναφέρονται στα περιστατικά αυτά.